Wat heeft de verdachte dood van minister van defensie James Forrestal, Duitse bases van de Tweede Wereldoorlog en UFO-technologie en een Amerikaanse militaire operatie van bijna 5.000 man die zich bezighouden met het binnenvallen van onvruchtbare regio’s met elkaar gemeen? Antarctica, natuurlijk.

ANTARCTICA – De meest sadistische van regio’s; sub-nul temperaturen, meedogenloos terrein, misschien kwaadaardige pinguïns; Antarctica is grotendeels een mysterie voor burgers … maar Happy Feet terzijde, heb je ooit gevraagd waarom?

Antarctica, het koudste klimaat op aarde, is altijd gehuld in mysterie. Wat we wel weten is dat het een verlaten regio is en ‘s werelds vijfde grootste continent is, met 99,5 procent van zijn lichaam bedekt met ijs. Oost-Antarctica heeft ongeveer de grootte van Australië en het Westen bestaat uit een reeks bevroren eilanden die zich uitstrekken naar het zuidpunt van Zuid-Amerika.

Omdat er weinig regen valt, is Antarctica geclassificeerd als een woestijn, maar in plaats van zandstormen zijn er sneeuwstormen met windsnelheden tot 320 km / uur.

Verkenning vond naar verluidt plaats vanaf circa 1820.

Maar wat we niet weten, is veel groter.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld, werd Operatie Highjump geïnitieerd. Sommigen zullen zeggen dat de VS op de paniekknop heeft gedrukt, en samenzweringstheoretici, onder andere, vragen zich nog altijd af waarom.

Tussen augustus 1946 en februari 1947 was operatie Highjump bezig met wat sommigen beschrijven als een invasie van Antarctica. Eén verhaal over de gebeurtenissen suggereert dat de VS in paniek raken om de Verenigde Staten te beschermen tegen ‘vliegende objecten’.

Een andere, minder opwindende versie van de gebeurtenissen is het leger dat onderzoek doet naar minerale afzettingen, met name kolen, en om ook opleiding voor personeel op te zetten; en het bepalen, vaststellen en handhaven van mogelijke Amerikaanse bases.

Maar wat ook de taak was van admiraal Richard E. Byrd, de opmerkelijke leider die aan de operatie was toegewezen, betrok ook meerdere vliegtuigen, 13 marineschepen, een vliegdekschip: de USS Philippine Sea en bijna 5.000 man.

Admiraal Richard E. Byrd was een zeer gedecoreerde Amerikaanse marineofficier die zich specialiseerde in verkenning, met name die van Antarctica.

Dit vertoon van militaire kracht gebeurde kort na de Tweede Wereldoorlog en terwijl economieën moeite hadden om het hoofd boven water te houden. De Koude Oorlog kwam ook opdoemen toen Rusland begon toe te nemen als een mogelijke supermacht en daarom rijst de vraag waarom de VS zoveel geld en mankracht zou stoppen in het reizen naar het ruwste, veronderstelde onbevolkte regio ter wereld.

Er is nog weinig informatie vrijgegeven over Operatie Highjump, maar de operatie is snel en met geheimen begonnen. Op dat moment waren de media zelfs toen al achterdochtig over de enorme hoeveelheden militaire kracht die nodig was voor de reis.

Admiraal Ramsey verklaarde destijds: “de Chief of Naval Operations zal alleen zaken doen met andere overheidsinstanties” en dat “geen diplomatieke onderhandelingen nodig zijn. Geen buitenlandse waarnemers worden geaccepteerd. ”

Onlangs is op de kaarten van Google een grot gevonden die meer brandstof toevoegt aan het vuur van ondergrondse Duitse bases en de theorie dat de planeet hol is.

Meer dan 70.000 luchtfoto’s werden genomen gedurende 220 uur vliegtijd en het was allemaal gehuld in mysterie. Van verschillende mannen is gemeld dat zij hun leven verloren bij vliegtuigcrashes.

Bij thuiskomst werd Byrd “opgeroepen naar Washington en ondervraagd door de veiligheidsdiensten” voordat hij een ontmoeting had met minister van Defensie James Forrestal. Volgend, “Adm. Byrd verklaarde vandaag dat het absoluut noodzakelijk was voor de Verenigde Staten om onmiddellijke verdedigingsmaatregelen te nemen tegen vijandige regio’s, “meldde de El Mercurio, een nieuwsuitzending in Chili, op 5 maart 1947.

De verklaring die Byrd heeft opgesteld, is wat iedereen opmerkt die van de samenzwering houdt. Vliegende objecten die ‘met hoge snelheden van Pool naar Pool vliegen’ waren de nieuwe bedreiging. Maar wie waren de nieuwe vijanden, gezien Duitsland net een overweldigende slag had geleden in de oorlog? Sommigen zeggen dat het de overblijfselen waren van het Duitse leger en de bases gevestigd in Antarctica. Anderen zijn er niet zo zeker van.

Maar het waren de vliegende objecten die dit mysterie domineerden. Een theorie die naar voren werd gebracht, was het vermogen van nazi-Duitsland om UFO-bases te hebben gevestigd voor hun geheime nazi-wapens. Maar zou dit een dergelijke hardhandige militaire reactie hebben opgestart onder het mom van exploratie – toen de Duitsers al verslagen waren?

Was er een Duitse basis op Antarctica? Naar verluidt had Hitler onderzoek naar de Polen ingesteld vóór de Eerste Wereldoorlog. Na de Tweede Wereldoorlog zouden 250.000 Duitsers niet worden vermeld.

De andere samenzweerderige factor omringt de dood van de secretaris van War James Forrestal – de man die Byrd naar Washington had geroepen. Forrestal was met mensen gaan praten over wat hij over de operatie Highjump-missie had gehoord en was ook zeer kritisch over de toenmalige Truman-administratie. Al snel werd hij krankzinnig verklaard en opgenomenin het  Bethesda Naval Hospital. Zijn familie klaagde de regering aan voor zijn vrijlating en won, maar slechts een dag voor zijn in vrijheid stelling overleed Forrestal. Hoewel uitgeroepen tot zelfmoordenaar, werden er overal op het gesloten raam krassen geconstateerd. De zelfmoordbrief die achterbleef was niet in zijn handschrift, en er vielen veel andere twijfelachtige factoren op.

Tegenwoordig blijft Antarctica mysterieus. Niet-openbaarmaking door de overheid gaat door. Ongeveer 30 landen exploiteren nu onderzoeksstations op het continent. Het Antarctisch Verdrag vereist wetenschappelijk onderzoek en samenwerking zonder een militaire aanwezigheid, maar toch zijn de militairen keer op keer aanwezig …

Google maps onthult ook enorme ingangen in grotten, waarvan sommige beweren dat ze UFO-bases zijn of misschien oude Duitse. In 2012 werd Antarctica vreemder toen er een 14-mijls “ding” werd ontdekt dat uit het ijs steekt, op Google maps ongeveer 400 mijl ten zuiden van de grotten.

En Lockheed Martin heeft een contract voor ‘wetenschappelijk onderzoek’ op Antarctica. Iets dat vorig jaar toevallig werd onthuld, en de vraag nogmaals oproept, waarom?

Volgens Disclose TV:

“Vanaf de jaren 1983-1997 rapporteren onderzoekers en wetenschappers die het Antarctische gebied bestuderen, het observeren van vliegende objecten, in de vorm van” zilveren schijven “, cirkelend rond de Transantarctische Bergen. De bemanning van onderzoekers meldde ook dat ze een groot gat naast de oude ruïnes zagen liggen, op slechts 5 mijl van de geografische zuidpool. Dit alles vond plaats rond hetzelfde gebied, een veronderstelde no-fly zone.

De onderzoekers dachten er niet veel over na, maar tijdens een medevac-noodsituatie vlogen de onderzoekers over de no-fly-zone en zagen beneden iets dat ze nooit hadden moeten zien. Op afstand onder de oppervlakte was een veronderstelde buitenaardse en menselijke onderzoeksbasis. Kort daarna zijn de wetenschappers die daar opereerden vermist gedurende twee weken, en toen ze enkele kilometers verderop werden gevonden, zeiden de piloten die ze hadden opgepikt dat de onderzoekers bang waren. ”

Antarctica is net zo gehuld in geheimhouding als in ijs. Ik neem aan dat die 6 miljoen boze pinguïns toch iets te verbergen hebben voor de wereld.

https://youtu.be/xnfmFfIQWTs

via: anonhq.com