Luister naar dit Artikel

Films als Blade Runner 2049 hebben de neiging om de toekomst van de technologie dystopisch te laten lijken. Als verhalenvertellers zijn we vooruitgegaan van het kijken naar alleen vliegende auto’s in de toekomst, naar ook  het denken aan biologische veranderingen zoals replicanten. Volgens Eric C. Leuthardt, een neurochirurg aan de universiteit van Washington, hebben we gefaald om na te denken over één heel belangrijk aspect: neurale prothesen.

Dit is een concept dat Leuthardt uitvoerig heeft onderzocht in zijn roman RedDevil 4 waarin de overgrote meerderheid van ons ras heeft besloten om een ​​hersenimplantaat te maken dat hen met elkaar en met hun computers verbindt. Hij ziet dit in de nabije toekomst gebeuren, te meer omdat zijn specialiteit operaties zijn voor patiënten met hardnekkige epilepsie. Voorafgaand aan de operatie moeten ze elektrode-implantaten in hun cortex hebben, zodat computers de neurale patronen die tot epileptische aanvallen leiden kunnen registreren. Ruim tien jaar geleden besloot Leuthardt de tijd te gebruiken die de patiënten besteedden aan bedrust om met hun toestemming op hen te experimenteren.

Nadat Leuthardt hen bepaalde opdrachten had gegeven om te presteren, zou hij hun neurale signalen bestuderen om te begrijpen of de manier waarop de hersenen deze ideeën coderen ook kan worden uitgebreid tot het besturen van externe apparaten. Hoewel hij niet alle antwoorden kon vinden, waren de resultaten overtuigend genoeg om Leuthardt ervan te overtuigen dat de volgende fase van de menselijke evolutie met behulp van hersenimplantaten zal worden uitgevoerd.

Er zijn ook anderen die deze in theorie volharden. Het was pas vorig jaar dat Elon Musk Neuralink startte, een project dat zich richt op de integratie van geest en materie. Zelfs Zuckerberg werkt aan software die gedachten in tekst kan vertalen. Maar al deze projecten zijn nog maar net begonnen en ze zijn allemaal zwaar onder de pet gehouden. Deze machines zullen krachtig genoeg moeten zijn om de enorme hoeveelheden gegevens te berekenen die de hersenen in een seconde kunnen verwerken en de mens moet de werkelijke code achter zijn functioneren nog begrijpen.

Onze gedachten begrijpen

Deze beweging begon al in de jaren tachtig toen Apostolos Georgopoulos, een ingenieur bij John Hopkins, de neuronen ontdekte die vuren vlak voordat we een specifieke actie uitvoeren. Hij was in staat om lichamelijke bewegingen bij apen te voorspellen door deze signalen te registreren. Zijn protégé, Andrew Schartz ging in het volgende decennium nog een stap verder door elektroden in de hersenen van een aap te implanteren en te bewijzen dat ze konden worden getraind om robotachtige ledematen alleen met hun gedachten te verplaatsen.

Leuthardt liet zich inspireren door deze projecten voor zijn eigen werk. Door te werken aan patiënten die al elektroden hadden geïmplanteerd om epilepsie te behandelen, kon hij snel vooruitgang boeken en al snel konden zijn patiënten games zoals Space Invaders spelen door de bediening met hun gedachten te verplaatsen.

En in 2006 kreeg Gerwin Schalk, die aan deze experimenten met Leuthardt had gewerkt, een opwindend aanbod van Elmar Schmeisser een Amerikaanse legeronderzoeksofficier. Schmeissers droom was om een ​​zendspoel te maken die de gedachten van een soldaat kon ontcijferen en naar het apparaat van een andere soldaat kon sturen. Hiervoor wendde Schalk zich tot Leuthardt die zijn patiënten vroeg om te vocaliseren en daarna aan eenvoudige woorden te denken voordat ze hun gegevens naar Schalk stuurden.

Door deze informatie te analyseren, kon Schalk de gebieden in de motorische cortex zien die werden geactiveerd toen de woorden hardop werden uitgesproken. De auditieve cortex werd tegelijkertijd geactiveerd. Deze patronen vertoonden slechts een klein verschil wanneer de patiënten alleen aan de woorden dachten. Kortom, ze hebben de bron gevonden van die kleine stem die we allemaal hebben in onze gedachten. Naarmate hun werk vorderde, hebben ze zich gericht op het proberen om meer gecompliceerde spraakpatronen te decoderen.

In de toekomst

Nu is Leuthardt erop gericht ons klaar te maken voor de veranderingen die komen gaan. Als hij voldoende geld krijgt, is hij ervan overtuigd dat hij een neurale prothese kan maken waarmee gebruikers een computercursor kunnen besturen. Bij het nastreven van deze doelen begon hij NeuroLutions om aan te tonen dat er een markt bestaat voor deze neurale integratieapparaten. Tot nu toe zijn hun producten gericht op het helpen van patiënten die beroertes hebben gehad die leidden tot het verlies van bepaalde hersenfuncties, resulterend in verlamming van ledematen.

Elk jaar krijgen 700.000 mensen een beroerte, in de VS alleen al en het werk van Leuthardt was baanbrekend voor hen. Door zijn apparaten effectiever te maken en hen te helpen bij het herwinnen van functies in hun verlamde ledematen, bewijst hij dat deze neurale integratiemachines krachtig en ook noodzakelijk zijn.

Er zijn echter niet veel investeerders omdat wetenschappers al tientallen jaren aan deze technologieën werken zonder zich te beperken tot haalbare oplossingen. Leuthardt en Schalk hebben hun doelen afgebouwd en hebben aanvankelijk succes geboekt. Ze zijn hoopvol dat dit patiënten ook zal aanmoedigen om meer open te staan ​​voor deze procedures. Hoewel Leuthardt en Schalk er alle vertrouwen in hebben dat er enorme veranderingen aanstaande zijn, kan niemand precies vaststellen waar en wanneer ze zullen plaatsvinden. Er is in ieder geval opwinding over deze projecten ontstaan en meer en meer wetenschappers raken geïnvesteerd in dit onderzoeksgebied. Menselijke wezens gaan evolueren als nooit tevoren en als we geluk hebben, kan het nog tijdens ons leven gebeuren.