Luister naar dit Artikel

Dat is op zich geen revelatie. De één ergert zich eraan, en haakt af. De volgende haalt de schouders op, en vindt dat het er ‘gewoon’ bij hoort. En een derde bedenkt dat het allemaal doorgestoken kaart is, en dat verkiezingen hoe dan ook geen zin hebben, omdat de beslissing wie er president wordt toch niet door de kiezer wordt genomen. Of dat de kandidaten die uiteindelijk door de ‘primaries’ komen feitelijk onderling uitwisselbaar zijn.

Die laatste groep bevat inmiddels een groot aantal Amerikanen, en andere geïnteresseerden buiten de VS, die hun hoop hadden gevestigd op Obama. Maar nu tot de conclusie moeten komen dat de ‘eerste zwarte president‘ niet meer is dan dat: De eerste zwarte man die tot opper-clown werd benoemd in het circus, zonder dat het enig effect had.

In de coulissen wachten de laatste gelovigen, die nu de ‘eerste vrouw‘ tot opper-clown willen benoemen, waarna de ‘eerste homo/lesbienne‘ in beeld komt. En wie weet zijn we daarna toe aan de ‘eerste hond‘?

Het vervelende is, dat wanneer je het zo ‘recht voor zijn raap‘ opschrijft, je direct het verwijt krijgt dat je er kennelijk op uit bent het presidentiële ambt te reserveren voor ‘blanke mannen‘. Maar het enige wat ik wil, is dat er iemand president wordt die een goed programma heeft, niet ‘24/7‘ loopt te liegen, en elementaire mensenrechten respecteert, en die geen verlengstuk is van het ‘militair-industrieel-complex‘, en de ‘pro-Israël-lobby‘. Meer een echt mens, dus.

Als er één kandidaat is die beseft dat het nagenoeg allemaal ‘make-believe‘ is, dan is dat Donald Trump. Althans, de anderen zijn daar op zich ook niet blind voor, en Hillary is een extreem geslepen tante, die exact weet hoe het spel gespeeld wordt. Terwijl anderen, zoals Bernie Sanders en Rand Paul, het respect van de kiezer hopen te winnen door een pose als ‘anti-kandidaat‘. Waarmee ze echter het systeem niet wezenlijk veranderen. Rand Paul is geen Ron Paul. De zoon meent dat zijn vader te ‘compromisloos‘ was, en te ‘recht in de leer‘, en daarom kansloos. Maar zijn eigen populariteit is zeker niet het bewijs dat je door ‘flexibeler‘ te zijn ook meer kans maakt.

Trump is geen ‘anti-held‘, maar een ‘spelbreker‘, omdat hij de circusleiding aan de lopende band de oren wast. Zonder de intellectuele integriteit, en het ‘saaie‘ van Ron Paul. Trump schuwt het ‘kijkspel‘ allerminst. Integendeel! En dat maakt hem een ‘los kanon‘, waarvan ik niet vast kan stellen welke kant hij op gaat als de kiezer uiteindelijk aan hem de voorkeur geeft. Hij wordt door menigeen vergeleken met populisten zoals Wilders, die ook geen begin van respect voor de status qua aan de dag legt, en daar wel bij vaart. Of met Hitler, die het volk ook wist ‘op te zwepen‘. Of met Poetin, die inmiddels in eigen land ook ongekend populair is. Maar er is een belangrijk verschil met de Europese populisten, en zeker ook met Poetin. Ook zie ik in Trump geen Hitler, omdat de haat ontbreekt, en Trump geen alles overstijgende wens heeft om met militaire middelen zijn doel te bereiken.

Wat Trump met Hitler gemeen heeft, is dat beiden niet onder stoelen of banken staken dat het allemaal ‘show‘ is, wat ze doen. Waaruit een niet geringe minachting voor de kiezer spreekt. Hitler legde in ‘Mein Kampf‘ haarfijn uit hoe je het ‘domme volk‘ zover kreeg dat ze je op handen droegen. Ik schreef daar onlangs nog over. En Trump was eerder volstrekt open over zijn ‘merchandising‘, en de wijze waarop hij zijn ‘brand‘ onder de aandacht van het ‘gretige volk‘ bracht, dat slechts ‘brood en spelen‘ wil. Maar daarmee is nog niet gezegd dat beiden ideologisch gesproken uit hetzelfde hout zijn gesneden.

De laatste ‘spraakmakende‘ actie van Trump is zijn weigering om aan te treden voor het ‘laatste debat‘ tussen de kandidaten voor de Republikeinse partij. Een ‘debat‘ dat georganiseerd wordt door ‘huiszender‘ FOX, van Rupert Murdoch. Murdoch, eerder lovend over de ‘winnende strategie‘ van Trump, is beslist geen fan van zijn collega-miljardair. En wat deze actie van Trump zo spannend maakt, is dat het hem openlijk in aanvaring brengt met het ‘media-establishment‘. Niet slechts het ‘power-house‘ van Murdoch, maar van het hele conglomeraat. De teneur in ‘medialand‘ is, dat het onbestaanbaar is dat een serieuze kandidaat zou kunnen weigeren om met een bepaalde journalist aan tafel te gaan zitten. Dat is een curieuze interpretatie van het begrip ‘persvrijheid‘, die je in ons deel van de wereld steeds vaker tegenkomt.

Terecht, of niet, maar Trump stelt dat één van de ‘moderators‘, Megyn Kelly, er op gebrand is hem neer te sabelen, en geen journalistieke aspiraties, of kwaliteiten heeft, zoals bleek uit haar ‘vragen‘, die feitelijk stellingen waren, bij een eerdere confrontatie. Iets waar Jan Kuitenbrouwer in NRC recent ook een column aan wijdde. En wat kenmerkend is voor media die zich meer en meer ontpoppen als propagandisten. Het past naadloos in de strategie van Trump, als je die beziet door de lens van een behoefte om af te rekenen met een elite in Washington, om niet te zeggen, de ‘Atlantische wereld‘, die er een potje van heeft gemaakt. Want zijn ‘isolationisme‘ is een serieus probleem voor de Atlantici.

Niet alleen bedankt Trump voor de eer, maar hij organiseert op dezelfde avond, op dezelfde tijd, in dezelfde stad een eigen evenement waar hij wel zijn opwachting zal maken. Een ‘benefiet‘ ten behoeve van de veteranen, terwijl hij foto’s ‘tweet‘ waarop Kelly te zien is met de Saoedische mede-eigenaar van FOX. Au! Waar zou je als kandidaat het aanstaand presidentschap liever zijn? Cruz, zijn enige echte concurrent binnen de groep, voelt de bui al hangen, en biedt anderhalf miljoen (te betalen door zijn fans), als donatie aan de veteranen, als Trump nog één keer met hem in debat wil. Alsjeblieft? ‘Pretty please?‘ De enige vrouwelijke kandidaat voor de Republikeinse partij, Carly Fiorina, verhoogde dat bod tot twee miljoen……….

Of het hem lukt zich te isoleren tegen de aanvallen van het Atlantische establishment, daar durf ik geen uitspraak over te doen. Maar wat volstrekt helder is, dat is dat de pogingen vanuit die hoek om hem af te schilderen als een ‘tweede Hitler’, zoals ze elke opponent typeren, het er voor president Trump niet eenvoudiger op zal maken om het land te verenigen, en de verweesde bondgenoten in Europa, Israël, Saoedi Arabië en Qatar te leren om nou eindelijk eens voor zichzelf te zorgen. Want Trump zal ook als president voor vermaak blijven zorgen, maar zijn eigen ‘bottom line‘ niet uit het oog verliezen. En die valt niet samen met die van het ‘militair-industrieel-complex‘, of ‘Wallstreet‘.

Vandaar dat Murdoch nu, min of meer in paniek, Bloomberg steunt. Het punt is namelijk, dat men er in de Atlantische wereld vanuit ging dat Hillary de vloer aan zou vegen met Trump. Megyn Kelly was, en is, daarbij een onmisbare schakel. Het heeft er nu alle schijn van, dat ze te vroeg heeft ‘gepiekt‘ door Trump in het eerdere debat aan te spreken op zijn ‘vrouw-onvriendelijkheid‘. Dat kruit is verschoten, en de terugslag heeft het concept van de ‘eerste vrouw‘ beschadigd. Bloomberg is een noodgreep. Maar nodig, omdat Hillary inhoudelijk buitengewoon kwetsbaar is, met haar slechte staat van dienst op het ‘State Department‘, en haar dikke vrienden op ‘Wallstreet‘, en in de ‘pro-Israël-lobby‘. Bloomberg is ook ‘Wallstreet‘ en ‘pro-Israël‘, maar mist het stigma van ‘kroonprins‘. En hij is rijker dan Trump.

Dat laatste is belangrijk, omdat Trump zijn onafhankelijkheid onderstreept via zijn persoonlijke vermogen, waardoor hij ‘Wallstreet‘ niet nodig heeft. Tegenover Bloomberg slaat dat dood, omdat die verreweg de rijkste kandidaat ooit zal zijn, die het miezerige vermogen van Trump geheel in de schaduw zet. Al is het uiteraard wel zo, dat Bloomberg en ‘Wallstreet‘ één zijn. Bloomberg en Hillary staan voor hetzelfde, maar als Bloomberg meedoet, is dat als ‘onafhankelijke kandidaat‘. Hij zal zeker veel stemmen wegtrekken bij Hillary, die dan ook niet kan terugvallen op ontstemde ‘Bernie-aanhangers‘, die wellicht zelfs liever risico nemen met Trump. Bloomberg zal dus slechts meedoen als Sanders de voorverkiezingen bij de Democraten wint, of als Hillary in staat van beschuldiging wordt gesteld wegens schending van staatsgeheimen.

Als u het bovenstaande overziet, valt het u dan ook op dat het één groot circus is? Eén grote ‘bonnetjes-affaire‘. Waarom weten we niet waar die mensen écht voor staan? En wat er mis is met die emails? En waarom dat belangrijk is? En wat er in stond?

Bron: http://stopdebankiers.eu/het-amerikaanse-verkiezing-circus/