Opioïde crisis: Aberratie of logische uitgroei van een psychopathisch winstoogmerk voor gezondheid zorgsysteem?

0
Luister naar dit Artikel
Listen to this article

Vier grote farmaceutische bedrijven hebben een gedeeltelijke regeling bereikt over hun rol in de opioïde-epidemie en ontwijken een federaal proces. De drugspest is minder een ongeluk dan een onvermijdelijk gevolg van een gezondheidszorgsysteem met winstoogmerk.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


Amerikaanse drugsdistributeurs AmerisourceBergen Corp., Cardinal Health Inc. en McKesson Corp. – evenals de in Israël gevestigde geneesmiddelenfabrikant Teva Pharmaceuticals – hebben voorlopig een schikking getroffen met twee Ohio-provincies voor $ 260 miljoen, vanwege aanklachten dat ze het publiek misleidden over het verslavende potentieel van hun drugs. De deal vermijdt nipt een federaal proces dat op maandag van start zou gaan, maar behandelt niet zo’n 2.600 andere rechtszaken tegen die bedrijven en anderen – waaronder Purdue Pharma, het bedrijf dat de epidemie heeft afgetrapt met zijn kaskraker opioïde OxyContin.

Meer dan 20 jaar en 400.000 doden na het debuut van de verwoestende populaire drug, is het een opluchting dat de autoriteiten eindelijk de leiding hebben over het verantwoordelijk houden van enkele daders. Opioïden doden elk jaar meer Amerikanen dan auto-ongelukken, en hebben de gemiddelde levensduur van de VS in eigen persoon verkort. De crisis is echter minder te wijten aan met name slechte plannen van die specifieke bedrijven, en meer de onvermijdelijke uitkomst van een gezondheidszorgsysteem waarbij de patiënt genezen minder betaalt dan ervoor zorgen dat ze steeds weer terugkomen.

Opioïdenfabrikanten en -distributeurs profiteerden alleen van een corrupt en gebroken bedrijfsmodel, waarbij farmaceutische bedrijven in staat waren samen te werken met medische autoriteiten om “pijn” te verheffen tot het niveau van een vitaal teken naast bloeddruk, temperatuur, ademhalingssnelheid en pols, en presenteerden hun product als de enige echt effectieve oplossing voor het probleem. Toen Purdue in 1996 OxyContin op de markt bracht, logen ze gewoon en beweerden dat hun product een verslavingspercentage had in de enkele cijfers. De andere bedrijven volgden hun leiding: tegen de tijd dat OxyContin opnieuw werd geformuleerd om het minder aantrekkelijk te maken voor verslaafden, waren er Vicodin, Lortab en fentanyl, wachtend in de vleugels.

Hand in hand met de American Academy of Pain Medicine, de American Pain Society en andere gezaghebbende groepen, verleidde Purdue artsen met een onweerstaanbaar een-tweetje. Eerst werd hen verteld dat ze nalaten om niet al hun patiënten op pijn te controleren, het vijfde vitale teken. Toen kregen ze te horen dat OxyContin de enige opioïde pijnstiller is die de verslavende factor heeft overwonnen, dus moeten ze “opiofobie” overwinnen en beginnen met het schrijven van recepten.

Artsen zagen dollartekens bij elke patiënt die met een pijnlijke rug binnenkwam – in tegenstelling tot pols of temperatuur, is “pijn” een subjectieve sensatie – en als het medicijn niet verslavend was, wie raakt er dan gewond in geval van overmatig voorschrift? Drugsvertegenwoordigers waren ze aan het overladen met geschenken, van hoeden tot pluchen speelgoed van een merk. Wie had kunnen vermoeden dat de gevulde gorilla een aap op hun rug zou worden?

Tegen de tijd dat artsen erachter kwamen dat ze patiënten voor het leven hadden – van wie sommigen hopeloos verslaafd raakten, nadat ze binnenkwamen met niets meer dan tijdelijk ongemak veroorzaakt door een ongeval of letsel op het werk – waren ze medeplichtig geworden aan het verslaven van een groot aantal Amerikanen aan een medicijn dat was eigenlijk zelfs meer verslavend was dan zijn opioïde leeftijdsgenoten. Purdue betaalde in 2007 een miezerige $ 635 miljoen voor misleidende artsen met hun marketing – een kleine prijs om meer dan $ 35 miljard aan Oxy-winst te betalen.

De medicijnfabrikant vond het natuurlijk niet verkeerd om een ​​enorm verslavend medicijn te maken met als doel zijn klantenbestand drastisch uit te breiden en een levenslange winststroom te garanderen. Als men moraliteit uit de vergelijking haalt, zien hun acties er slechts uit als een reeks intelligente zakelijke beslissingen.

Opioïdenverslaving is big business, en gaat zelfs verder dan de opioïden zelf. In navolging van het Oxy-debacle, heeft de Sackler-familie die Purdue Pharma bezit, vorig jaar patent aangevraagd op een nieuwe vorm van levering voor buprenorfine – een langwerkend synthetisch opioïde dat wordt gebruikt om opioïdeverslaving te behandelen. Buprenorfine zelf is verslavend en ontgiften kan maanden duren (terwijl OxyContin detox een paar weken duurt). De donatie van Teva Pharmaceuticals ter waarde van $ 20 miljoen aan suboxon – een andere formulering van buprenorfine – als onderdeel van de schikking van maandag ziet er in dit licht veel minder goed uit.

Naloxon is het middel voor overdosisomkering dat nu overal in Amerikaanse steden voorkomt, met pictogrammen in etalages waarmee de paniekerige metgezellen van stervende verslaafden een potentiële redder in nood kunnen herkennen. Het is meer dan zesvoudig in prijs van 2014 tot 2016, gaande van $ 690 tot $ 4500. Volgens IQVIA werd in 2016 ongeveer $ 274,1 miljoen aan naloxon verkocht.

Het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem beloont artsen naarmate ze hun patiënten meer zien, en stimuleert snelle en gemakkelijke behandelingen ten gunste van levenslange behandelingen. Opioïden zijn slechts het topje van een farmaceutische ijsberg die psychiatrische medicijnen, statines, bloeddrukmedicijnen, insuline en andere medicijnen bevat – veel met ernstige bijwerkingen – die levenslang moeten worden ingenomen. Chronische ziekten nemen toe, zelfs als de kosten voor de behandeling ervan omhoogschieten. Als gevolg hiervan doet tweederde van de Amerikanen die faillissement aanvragen dit vanwege medische problemen. Gezondheidszorg is een industrie van $ 3,5 biljoen in de VS, en de kwaliteit van die zorg is de laagste in de ontwikkelde wereld.

Het is een goede plek om de farmaceutische bedrijven voor de rechter te slepen, maar zonder te kijken naar het systeem dat rijkelijk profiteert van ziekte – maar niet van behandelingen – is het vrijwel gegarandeerd dat tragedies zoals de opioïde-epidemie zullen blijven gebeuren.

Bronnen:

RT

Share.

Comments are closed.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later