Kinderen staan meer metafysisch (spiritueel) open dan volwassen.
Zij gebruiken het meer van nature maar naarmate ze ouder worden, wordt het steeds moeilijker omdat het niet begrepen wordt en kinderen zichzelf afsluiten.
(Natuurlijk spelen vaccinaties, voeding en medicatie ook een rol, maar die houd ik even uit dit artikel.)

Door je kinderen op jonge leeftijd te trainen op een leuke manier, kun je ze beter helpen om zichzelf te begrijpen.

De hoofdingang die ik tot nu toe weet is tekenen.
Tekenen is de sleutel voor het gros van de kinderen om zichzelf te uiten.
Dus trek die potloden eruit, de vingerverf en laten we eens lekker creatief wezen.

1) Laat het kind een tekening maken.
Het kan over een situatie van de dag zijn, een spelmoment met leeftijdsgenoten, de situatie waarin het kind zichzelf ziet met een familielid of net wat van toepassing is.
Het kind kan ook heel goed zelf tekenen over iets wat die spannend vind.

2) Gedurende de tekening ga jij zelf ook tekenen of je laat het kind zelf kleuren totdat de tekening klaar is.

Voordat we nu gaan beginnen met praten, zijn er een paar dingen die je moet weten waarmee je het kind kan beginnen met trainen op een hele leuke en kindvriendelijke manier.
(Sterker nog, kinderen zullen het geweldig vinden omdat je nu werkelijk op hun emoties aan het praten ben.)

Tussen alle chakra’s zijn er 3 krachtcentrums.
De Pijnappelklier (het centrum waarmee je “helder zien” in meerdere dimensies.)
Het Hartchakra (het centrum waarmee je “helder voelen” en waar je emoties zitten, waarmee je ook emotie’s van andere oppikt.)
De Zonnevlecht (het centrum van het “helder weten” waarin je dingen gewoon letterlijke weet.)

Deze 3 gaan we trainen en bespreken met kinderen.
Ik zou je willen adviseren om hierin wat meer onderzoek te doen zodat je er een betere kennis van hebt.
Je hoeft er geen diploma in te hebben want een onderzoek van 30 minuten is al meer dan voldoende om jezelf een gezonde basis te geven.

We hebben allemaal deze 3 krachtcentrums in ons maar allemaal hebben we onze eigen combinatie waarbij een centrum sterker is dan de ander.
Dit is compleet normaal.

Tijdens of na het tekenen ga je met het kind praten over de tekening.
Laat het kind zelf wat over de tekening vertellen hoe fantasievol het ook mag lijken.
Laat ze vertellen want dat is belangrijk hierin.
Nadat ze hun verhaal gedaan hebben of als jij voelt dat er een gezonde ingang is, kan je aan het kind vragen wat die voelt (hartchakra).
Laat het kind vertellen vanuit zijn eigen gevoel.

Vraag aan het kind wat die nog meer ziet maar wat niet op de tekening staat,
Nu ben je de pijnappelklier (3de oog) aan het trainen.
Het kind mag vertellen wat die ziet.

Vraag dan wat het kind voelt.
Zijn er nog meer dingen die een kind erin voelt?
Hoe voelt dat kind zich bij opa? Of hij mama? Of hoe voelt hij/zij zich bij Sinterklaas? Of zelfs de Paashaas…..gebruik hierin altijd je fantasie hoe irrationeel het ook mag lijken.

In alles, beperk je niet tot globaal de tekening zelf.
Op de tekening staan vaak meerdere objecten, achtergronden, de zon, regenboog, wolken, opa, oma, vriendjes, huisdieren en nog veel meer.
Ga ze allemaal langs en werk alle 3 de centrums af.

Door dit met regelmaat te doen, werk je onbewust aan de krachtcentrums van kinderen op een speelse en leuke manier.
Maar ga ze niet afremmen omdat het niet in jou geloofsysteem hangt.

Deze tekening met oefeningen kun je ook doen als een kind overstuur is, overprikkeld is is droevig.
Als het moment daar is, kun je ze laten tekenen.
(Ik kan zeer goed begrijpen dat een kind soms zo overstuur is, dat alleen troosten op dat moment helpt of bij een autisten meltdown dat directe ingrijping nodig is om te voorkomen dat het kind zichzelf pijn doet. en daarom praat ik over het moment dat het weer kan.)

En bij alles wil ik met nadruk vertellen dat je je altijd moet aanpassen aan de belevingswereld, leeftijd en niveau van het kind.
Probeer het te begrijpen vanuit het perspectief van het kind en niet vanuit de logica van een volwassenen.
Natuurlijk is het goed om er logica aan te geven of je in te leven als volwassen, maar beperk de fantasie van je kind niet omdat het niet in jou straatje past.

Na verloop van tijd worden jij en je kind er steeds beter in.
Na verloop kan je het toepassen op dieren, planten en bomen, vriendjes, familieleden en vele andere situaties.

Bv een kind die altijd ziek wordt als opa of oma langskomt, kan een emotionele probleem hebben waardoor die ook misselijk word.
Door met het kind te praten op hun niveau, kun je erachter komen waarom het kind altijd ziek wordt als opa op bezoek komt.
Vaak pikken kinderen opgekropte emoties van andere op waardoor ze zelf lichamelijk onwel worden.
Doe dit niet op het moment dat opa er is, maar zoek een rustig moment op een andere dag en ga samen met je kind op onderzoek uit waar dat gevoel vandaan komt.
Kinderen zijn zwaarder empatisch dan volwassenen omdat het voor hen ook een overlevings tool is.
Als jij als kind, tussen veel sterkere volwassenen zit, wil jij (het kind) wel weten wie jouw kind laat zijn en wie jou pijn kan doen.
Het is dus niet voor niets dat kinderen zo reageren van elke leeftijd.
En soms weten kinderen het gewoon niet, weet dat dit ook kan gebeuren.
Maar ineens een tijd later, kan het kwartje bij het kind vallen.
Ook kan het zijn dat het kind er nooit achter komt.
Deze techniek geeft dus niet altijd antwoord op de vragen.

Op het moment dat julie samen de techniek van tekenen onder de knie hebben en er samen vrij over kunnen praten, kun je het buitenshuis toepassen.
Hoe ziet, voelt of weet een kind over een grote sterke boom in de buurt?
Of die lieve oppas? Waarom voelt het kind zich er zo fijn bij? (Vaak zijn het leuke dingen die de oppas met ze onderneemt wat het kind geweldig vind.)
Hoe voelt die geit in de dierenboerderij voor het kind?
Je kan het zo gek niet verzinnen, of het kind kan zichzelf er wel in inleven.

Maar in alles kost het tijd en toewijding.
Er zijn geen vaste regels die je hierin kan volgen want alles moet buiten de hokjes gebeuren.
Hokjes zijn hierin niet meer van toepassing.

Zo kan het gebeuren dat een kind bang is in zijn slaapkamer omdat er een “monster” zit of iets wat ze eng vinden.
Op dat moment heeft kleuren geen zin en de beste oplossing is om mee te gaan naar de slaapkamer om te controleren op deze monsters en misschien een nachtlampje aan te zetten.
Maar de volgende dag, na schooltijd kun je samen met je kind gaan zitten en lekker gaan kleuren.
Laat het kind kleuren over de monster in zijn slaapkamer.
Praat erover tijdens het kleuren.
Als het kind vertelt dat het monster eng aanvoelt, vraag dan aan het kind waarom het monster zo eng voelt.
Vraag of het kind, de emoties van het monster kan voelen.
Vraag wat het monster zelf ziet.
Wilt het monster misschien zelf iets vertellen?

Het is niet altijd een monster, maar vaak is het een ziel uit een vorig leven die op bezoek komt om te kijken hoe het met het kind gaat.
Weet dat jouw kind, in zijn vorig leven ook een volwassen is geweest en vrienden had.
Het kan zelfs iemand zijn van een andere planeet of een gids.

Daarom is het belangrijk om door te vragen aan het kind en vaak kan het kind wel een goed antwoord geven al zal het niet altijd de eerste keer lukken.
Ga ook de krachtcentrums van dit monster af.
Wat ziet dit kind in het hoofd van dit monster?
Wat voelt dit kind in het hart van dit monster?
En wat weet/ervaart het kind in de buik van het monster?
Nu is die tekening handig want je kan het aanwijzen op de tekening.

Misschien wilde dit monster wel een boodschap doorgeven, maar omdat het kind bang was kon het monster de boodschap niet doorgeven.
En wie weet welke kant het nog op kan gaan.

In het geval het werkelijk een negatieve ziel/monster is, kunt u mensen inroepen of zelf actie ondernemen om dit te verwijderen.

Ook bij ziekte kan dit helpen.
Is je kind vaak ziek? (Ten eerste! Altijd voor de zekerheid een bezoek aan de huisarts brengen.)
Maar laat het kind zichzelf tekenen en vraag waar het kind pijn heeft.
Vaak is het dat lichamelijke stress, een kind diarree krijgt of oorpijn.
Door te luisteren naar de pijn en bron van de stress, wordt de pijn bij het kind minder.
(Ik praat nu wel over standaard huis-tuin en keuken ongemakken die alle kinderen hebben.
Een gezond dieet en lekker buiten spelen en een omgeving waarin het kind zichzelf kan zijn, is een gezonde basis voor een betere gezondheid.)
Je kan niet verwachten dan een kind een tekening gaat maken op het moment dat die veel pijn heeft dat die van slag is.
Tekeningen maak je altijd in situaties dat je kind lekker zichzelf is.

Met al deze technieken, leer je je kind spelenderwijs om zichzelf metafysisch te ontwikkelen op een speelse manier.
Maar op het moment dat jij zo spelenderwijs met je kind bezig bent, ben je ook gelijk je eigen talenten aan het ontwikkelen.

Bron: http://www.balancedawakening.nl/2017/10/03/how-to-let-children-develop-their-metaphysical-talents-in-a-fun-way-3-october-2017/