Luister naar dit Artikel

Denkt u, dat als de FSB in Moskou een Nederlandse correspondent van zijn bed had gelicht, omdat die ergens had geschreven dat Poetin de ‘Nieuwe Tsaar‘ is, Koenders, Rutte, het Nederlandse parlement, en de media, dan ook zo lauw hadden gereageerd als rond Ebru Umar?

Ze hadden zich voor de camera’s verdrongen om verregaande sancties te eisen. En meer geld voor dingen die ‘BOEM!‘ zeggen. De media waren hysterisch uit hun dak gegaan. De ambassadeur was teruggeroepen ‘voor overleg‘, en de Russische ambassadeur was op het matje geroepen, om een ultimatum van de Nederlandse regering in ontvangst te nemen. Maar de Turkse regering mag alles.

Minister Koenders, onze R2P-held, heeft tegenover zijn Turkse vrienden nog eens ‘herhaald‘ dat de persvrijheid, en de vrijheid van meningsuiting een ‘groot goed‘ zijn. En hij is best bereid dat nog een paar keer te herhalen, voor het eind van zijn ambtstermijn. De langspeelplaat waar een krasje op zit, waardoor de naald in dezelfde groef blijft hangen.

Kortgeleden zat ik naar een Britse televisieserie te kijken, waarin een lokale gangster-baas, omringd door zijn ‘gang‘, een type tegen het lijf loopt dat geen angst kent. Hoewel ongewapend, en in een buurt waar hij niet thuishoort, en niemand kent, blijft de vreemdeling doodkalm en rationeel reageren op de steeds hysterischer gangster-baas. Die laat hem uiteindelijk gaan, omdat hij totaal van zijn stuk is gebracht door iemand die hem zo koelbloedig trotseert. Voor zijn gevoel heeft die man welhaast ‘mythische‘ krachten. En hij beklaagt zich over die vreemdeling bij de politie, als die hem aan de tand voelen wanneer onze gangster zich vervolgens afreageert op zijn omgeving. Waaronder zijn vrouw, en een verslaggever. Maar de crimineel is, achteraf, zó buiten zichzelf van woede over zijn eigen angst en onbeholpenheid, dat hij de vreemdeling doodschiet, waarna de politie vervolgens hem ook omlegt.

Iets soortgelijks zien we hier terug. Zo komt het mij voor. Psychologen zullen vast wel een keurige omschrijving hebben voor het fenomeen, dat je ook tegenkomt onder mannen en vrouwen die hun kinderen mishandelen. Tekeer gaan tegen de ‘Bitch You Know‘, omdat je niet opgewassen bent tegen het kille, berekenende geweld van vrienden, of je baas. Erdogan, of Porochenko halen ons door de wringer, en we geven Poetin een schop. Zoiets.

Het is uiteraard complexer als je het op wereldschaal gaat bekijken. De nog altijd invloedrijke Zbigniew Brzezinski, vormgever van de wereld zoals die nu is, met inbegrip van de ontketende extremisten in het Midden-Oosten, en de wetteloze chaos in Oekraïne, is enigszins teleurgesteld in het resultaat. Geen spiegel in de buurt die hem vertelt waar hij gefaald heeft, dus gaat hij onvermoeibaar door op de ingeslagen weg, die moet leiden tot een herstel van de Amerikaanse Almacht.

Het originele artikel vindt u HIER. Maar ‘The American Interest’ gunt u maar één artikel per maand, zonder dat u ervoor betaalt. En ik kan mij voorstellen dat u niet ook nog eens wilt betalen om te kunnen lezen wat de ‘geestelijke vader van Al Qaida‘ voor ons in petto heeft. Een ‘kritiek‘ van een Russische ‘Denktank‘ op de ideeën van de Pools-Amerikaanse geostrategische schaker vindt u HIER.

Eén ding is volstrekt helder: Erdogan past prima in de plannen van Brzezinski. Maar Poetin niet. En hij waarschuwt voor het gevaar van ‘overreach‘ door Rusland onder Poetin. Met een gewapend conflict tussen de VS en Rusland tot gevolg. Wat, in zijn ogen, wel moet resulteren in een klinkende nederlaag voor Rusland, dat daarna door China zal worden onderworpen. Het komt geen moment bij hem op dat Rusland en China het op dit moment behoorlijk goed met elkaar kunnen vinden, en dat die landen de VS zien als die gangster-baas in het bovenstaande voorbeeld. Ziedend, omdat Poetin geen krimp geeft, en rationeel zijn eigen weg gaat. Links en rechts mept de VS om zich heen, en klagen ze bij de politie van de VN over een vreemdeling die zich niet laat imponeren.

Dus waar Europeanen de Russen zien als de ‘Bitch You Know‘, waar je je veilig op af kunt reageren, als Erdogan. Porochenko, of een Saoedische prins net doet alsof je niet bestaat, is ‘Poetin‘ voor de Amerikanen die ‘vreemdeling‘, die hun bloed doet koken. Of eigenlijk, ‘de Russen‘ in het algemeen, zoals het land zich op dit moment manifesteert. Gek worden ze ervan!

Zo gek, in feite, dat de Amerikaanse generaal die binnenkort de NAVO-strijdmacht in Europa moet gaan leiden, er voor pleit Russische vliegtuigen die te dicht bij Amerikaanse schepen komen, pardoes uit de lucht te schieten. Mocht die geüniformeerde fantast het gevoel hebben dat de Verenigde Staten daarmee weg komen, omdat Rusland ook Turkije met rust liet toen dat land een Russisch gevechtsvliegtuig, dat ISIS bombardeerde, uit de lucht schoot, dan vrees ik dat dat een kardinale misrekening is!

Het gaat mij er expliciet niet om Rusland, of haar president, op de schouders te hijsen als de ‘redder van de wereld‘, en de VS weg te zetten als de gemankeerde crimineel. Maar ik zie niet hoe je het anders kunt zien, zoals de kaarten nu liggen? Obama stuurt, zonder uitnodiging van de zittende regering, nog eens 250 extra militairen naar Syrië. Formeel in de strijd tegen ISIS, hoewel iedereen weet dat Assad vermoorden zijn hoogste prioriteit is. Waarbij ons westerse nieuws vervolgens braaf in herinnering roept dat Palmyra onlangs werd bevrijd. Ja. Maar niet dankzij de Amerikaanse militaire bemoeienis, maar eerder ondanks. Palmyra werd bevrijd door de Russen, en het Syrische leger. Dus ‘building on (Russian/Syrian) gains‘, zoals Obama als verklaring geeft? Of zand in de motor?

En dat brengt mij terug bij dat stuk van Brzezinski, waar hij een alliantie ziet tussen de VS, Rusland en China, teneinde het Midden-Oosten te stabiliseren. Europa noemt hij niet eens, behalve als doelwit voor gerechtvaardigde wraakzucht van extremisten, na eeuwenlange onderdrukking door Europese koloniale machten (sic). En die alliantie van de VS, Rusland en China ligt, als het ware, voor het oprapen. Poetin en Lavrov, met name, maar ook de Chinezen, doen praktisch alles wat binnen hun vermogen ligt om zo’n alliantie te realiseren. Dus? Wat is het probleem?

Het probleem, zo blijkt ook wel uit dat artikel van Brzezinski, is het ‘zelfbewustzijn‘ van de Russen en de Chinezen. Lees het artikel dat Brzezinski schreef, en concludeer met mij dat hij voor Rusland een rol ziet weggelegd als een ‘partner‘ in Europa. Datzelfde Europa dat hij verder de moeite van het benoemen niet waard vindt, en dat (in zijn optiek) nooit een ‘Global Power‘ zal zijn. Van dát Europa mag Rusland een ‘junior partner‘ zijn. Ná Poetin. Krijgen ze ‘TTIP‘ er gratis bij.

Bron: http://stopdebankiers.eu/wat-als-poetin-een-nederlandse-correspondent-van-zijn-bed-had-gelicht/