‘Welkom bij het reguliere nieuws’ – Lekken, nepnieuws en verborgen agenda’s

0
Luister naar dit Artikel

Duizenden artikelen zijn geschreven over de zogenaamde Russische hack van de Amerikaanse verkiezingen. De term “Russische hack” suggereert dat de Russen daadwerkelijk een manier hebben gevonden om de resultaten van stemmachines te ondermijnen.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


Maar er is natuurlijk geen overtuigend bewijs gepresenteerd om een ​​dergelijke beschuldiging te ondersteunen. In feite, wanneer je een paar centimeter onder het oppervlak boort, vind je deze heffing in plaats daarvan: Rusland hackte e-mailaccounts en pakte Hillary-, DNC- en Podesta-e-mails op en gaf ze door aan WikiLeaks, die ze vervolgens publiceerde.

Maar er is ook geen bewijsketen die DIE claim ondersteunt aan het publiek gepresenteerd. Zelfs in de veronderstelling dat de bewering waar is, wordt opzettelijk een belangrijke factor genegeerd: DE INHOUD VAN DIE E-MAILS.

Met andere woorden, als Hillary de verkiezingen verloor door deze openbaar te maken dan heeft Hillary verloren  door DE WAARHEID. Geen enkele grote media-outlet rapporteert het verhaal vanuit die invalshoek.

Hoe zou deze kop er tenslotte uitzien? ECHTE INHOUD VAN GEKLEURDE E-MAILZAKEN HILLARY CLINTON. Of dit? HILLARY KAN DE INHOUD VAN GESTOLEN E-MAIL NIET VERWIJDEREN EN VERLIEST ZO DE VERKIEZINGEN.

Die koppen zouden miljoenen klikken aantrekken. Waarom werden ze niet afgedrukt? Grote nieuwszenders wilden niet dat lezers vanuit dat perspectief aan het verhaal zouden denken.

Waarom niet? Waarom werd de nadruk gelegd op het hacken van de e-mails? Om het belang van hun inhoud te verdoezelen: bijvoorbeeld DNC-collusie om de campagne van Bernie Sanders te belemmeren en te ondermijnen.

“Laten we het verhaal helemaal maken over WIE die volgens ons de e-mails heeft gestolen, in plaats van WAT DE E-MAILS BEVATTEN.”

Toen een tape opdook waarin Trump sprak over vrouwen die graag seks wilden hebben met beroemde mannen, vertelden belangrijke media het verhaal over wie de tape had en wie deze aan de pers had vrijgegeven? Nee.

Misschien herinner je je deze controverse over de e-mail-hack uit 2009. Wikipedia vat het samen: “De Climatic Research Unit e-mail controverse (ook bekend als” Climategate “) begon in november 2009 met het hacken van een server bij de Climatic Research Unit (CRU) aan de Universiteit van East Anglia (UEA) door een externe aanvaller, die duizenden e-mails en computerbestanden kopieerde, de documenten van de Climatic Research Unit, naar verschillende internetlocaties enkele weken vóór de Top van Kopenhagen over klimaatverandering. ”

Een van de meest onthullende elementen in de e-mailuitwisseling: een voor de hand liggende poging om wetenschappelijke critici van de opwarming van de aarde op een zijspoor te plaatsen. Maar belangrijke media begonnen het verhaal snel te herformuleren. Het ging allemaal om illegaal hacken en er werden onderzoeken gestart om de crimineel te achterhalen. De inhoud van de e-mails werd verwijderd als ‘eigen werkproduct’ en ‘misleidend’ omdat ‘context ontbrak’.

Grote nieuwsmedia beslissen in elk geval of ze zich willen concentreren op de WGO of de WAT. “Moeten we primaire dekking geven aan de lekker of wat hij lekte?”

Maar dat is geen keuze die u maakt. Het is een keuze die voor u wordt gemaakt.

Overheidsinstanties en woordvoerders lekken voortdurend nieuws naar de pers. In deze gevallen draait de pers natuurlijk niet om en start een sonde om de WGO te ontmaskeren en te ontdekken WAAROM een bepaald stukje werd doorgegeven voor publicatie. Kranten en tv-nieuwsafdelingen lopen gewoon mee met de verhalen.

“Oké, Bob. Hier is een juweeltje voor jou. Het Witte Huis en het Congres werken hieraan samen. De komende dagen zal een stuk wetgeving worden ingevoegd in een huidige bill in het Huis. Het zal een werkgroep oprichten om ‘nepnieuws’-operaties te bestrijden die het publiek in verwarring brengen … ”

Bijt Bob, de verslaggever, in de hand die hem voedt? Schrijft hij een verhaal dat zijn bron ervan beschuldigt dat hij onafhankelijke nieuwsspelers probeert te verslaan? Natuurlijk niet. Bob speelt mee.

Soms worden zowel de WGO als de WAT gecensureerd. Dit was het geval met CDC-klokkenluider, William Thompson, die in augustus 2014 publiekelijk bekende dat hij en collega’s van de CDC fraude hebben gepleegd in een onderzoek uit 2004 van het MMR-vaccin, door de connectie van het vaccin met autisme te verbergen. Thompson gaf toe dat de studie gaar was. De mainstream-pers heeft het verhaal onder druk gezet. Afgezien van verspreide referenties en officiële ontkenningen vervaagde het verhaal snel. De materie EN wat hij lekte bleef in de schaduw. Onafhankelijke nieuwsbronnen (zoals deze) zorgden ervoor dat het verhaal bleef rondlopen.

U kunt voorbeelden vinden van regeringsactoren die Trump bespioneren – in deze gevallen besluit de pers zich te concentreren op het WAT, de inhoud die wordt verkregen door spionage; en speelt de WHO af, de mensen die de surveillance groen licht hebben gegeven.

Er is geen logica in de reguliere benadering van lekken. De WHO en WAT worden besloten op basis van het dienen van officiële belangen en agenda’s – en het onderdrukken van het algemeen belang.

De NSA, met zijn gigantische bereik in het leven van de bevolking (inclusief overheidsfunctionarissen), heeft voldoende inhoud om de pers de komende 50 jaar bezig te houden met het melden van NSA-lekken; maar de NSA beslist wanneer, en om welke redenen, achter te houden wat zij weet. Of om stukjes en beetjes te lekken door middel van uitsparingen.

Het lekspel wordt steeds opnieuw gespeeld en de regels van het spel worden verschoven, afhankelijk van niet-onthulde agenda’s. Aan wie willen we deze keer blootleggen? Wie willen we eruit laten zien als een winnaar? Wie ondersteunen onze vrienden bij de CIA?

Editors zijn er om verslaggevers in lijn te houden en via toezicht te corrigeren. Niet met zoveel woorden, een redacteur zou een verslaggever laten weten: “Je hebt deze keer de verkeerde bron gekozen, Bob. Je man vertelt een verhaal dat we niet willen promoten. Zoek een andere bron met een betere take, in lijn met onze agenda om (vul een naam in) aan te vallen. ”

Dat is wat de redacteur bedoelt. Maar hij zou eenvoudig kunnen zeggen: “Bob, die bron van jou … Ik vertrouw hem niet meer. Ik heb rare dingen over hem gehoord. Gebruik hem niet voor dit stuk.” De verslaggever krijgt het bericht.

Deze techniek van casual ad hominem kritiek en gerucht strekt zich zelfs uit tot het rijk van de wetenschap. In 1987 ‘lekte’ een prestigieuze moleculair bioloog, Peter Duesberg, wat veel virologen privé wisten: het bewijs voor HIV als oorzaak van AIDS zat vol gapende gaten. Duesberg publiceerde een paper in het tijdschrift Cancer Research, waarin de con wordt blootgelegd.

‘S Nachts verspreidde een fluistercampagne tegen Duesberg zich door de onderzoeksgemeenschap – en in de pers. ‘We hebben altijd geweten dat Duesberg een vreemde eend was. Hij houdt van publiciteit. Hij haat autoriteit. Hij houdt zijn mond niet. Hij geeft niet om bewijsmateriaal.

Het spel van lekken, bronnen en nepnieuws neemt vele vormen aan.

Welkom bij het reguliere nieuws.

Bronnen:

NoMoreFakeNews.com

Share.

Comments are closed.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later