Onderzoek heeft uitgewezen dat smartphonemeldingen ervoor kunnen zorgen dat hersenen ‘volledig in de war raken’. Het heeft ook al bewezen dat blootstelling aan alle bronnen van mobiele telefoons en draadloze wifi-straling de bloed-hersenbarrière kan verstoren waardoor deze kan gaan lekken. Dit kan ook hersencellen doden. Onderzoek wijst ook uit dat het onherstelbare schade aan de hersenen kan veroorzaken en dat kinderen er meer last van hebben. Onderzoek heeft ook vastgesteld dat het de impulscontrole kan verminderen die tot geweld en moord kan leiden.

Dus kan het voor deze wetenschappers echt een grote verrassing zijn dat een draadloos implantaat, bestuurd door een smartphone, hersencellen kan manipuleren? Het is al erg genoeg dat ze deze al op weerloze muizen hebben getest. Hebben ze rekening gehouden met alle risico’s die gepaard gaan met het implanteren hiervan bij mensen, inclusief het potentieel om deze implantaten te hacken?

Via Eurekalert:

Een team van wetenschappers in Korea en de Verenigde Staten hebben een apparaat uitgevonden dat neurale circuits kan besturen met behulp van een klein hersenimplantaat dat wordt bestuurd door een smartphone.

Onderzoekers, gepubliceerd in Nature Biomedical Engineering, geloven dat het apparaat inspanningen kan versnellen om hersenziekten zoals Parkinson, Alzheimer, verslaving, depressie en pijn aan het licht te brengen.

Het apparaat, dat Lego-achtige vervangbare medicijnpatronen en krachtige Bluetooth-energie gebruikt, kan zich richten op specifieke neuronen van belang met behulp van medicijnen en licht voor langere periodes.

“Het draadloze neurale apparaat maakt chronische chemische en optische neuromodulatie mogelijk die nooit eerder is bereikt,” zei hoofdauteur Raza Qazi, een onderzoeker bij het Korea Advanced Institute of Science and Technology (KAIST) en University of Colorado Boulder.

Qazi zei dat deze technologie de conventionele methoden van neurowetenschappers aanzienlijk overschaduwt, meestal met stijve metalen buizen en optische vezels om medicijnen en licht af te leveren. Afgezien van het beperken van de beweging van het onderwerp door de fysieke verbindingen met omvangrijke apparatuur, veroorzaakt hun relatief stijve structuur in de loop van de tijd laesies in zacht hersenweefsel, waardoor ze niet geschikt zijn voor langdurige implantatie. Hoewel er enige inspanningen zijn gedaan om de negatieve weefselrespons gedeeltelijk te verminderen door het opnemen van zachte sondes en draadloze platforms, werden de eerdere oplossingen beperkt door hun onvermogen om medicijnen gedurende lange tijd te leveren, evenals hun omvangrijke en complexe besturingsopstellingen.

Om chronische draadloze medicijnafgifte te bereiken, moesten wetenschappers de kritische uitdaging van uitputting en verdamping van medicijnen oplossen. Onderzoekers van het Korea Advanced Institute of Science and Technology en de Universiteit van Washington in Seattle werkten samen om een ​​neuraal apparaat uit te vinden met een vervangbare medicijnpatroon, waarmee neurowetenschappers gedurende een aantal maanden dezelfde hersencircuits konden bestuderen zonder zich zorgen te hoeven maken over het opraken van medicijnen.

Deze ‘plug-n-play’ medicijnpatronen werden geassembleerd in een hersenimplantaat voor muizen met een zachte en ultradunne sonde (dikte van een mensenhaar), die bestond uit microfluïdische kanalen en kleine LED’s (kleiner dan een korreltje zout), voor onbeperkte medicatiedoses en licht afgifte

Gecontroleerd met een elegante en eenvoudige gebruikersinterface op een smartphone, kunnen neurowetenschappers gemakkelijk elke specifieke combinatie of precieze volgorde van licht- en medicijnafgifte in elk geïmplanteerd doeldier activeren zonder fysiek in het laboratorium te hoeven zijn. Met behulp van deze draadloze neurale apparaten kunnen onderzoekers ook gemakkelijk volledig geautomatiseerde dierstudies opzetten waar gedrag van een dier het gedrag in andere dieren positief of negatief kan beïnvloeden door voorwaardelijke triggering van licht en / of medicijnafgifte.

“Dit revolutionaire apparaat is het resultaat van geavanceerd elektronica-ontwerp en krachtige micro- en nanoschaaltechnologie”, zegt Jae-Woong Jeong, professor elektrotechniek aan KAIST. “We zijn geïnteresseerd in het verder ontwikkelen van deze technologie om een ​​hersenimplantaat te maken voor klinische toepassingen.”

Michael Bruchas, een professor in anesthesiologie en pijngeneeskunde en farmacologie aan de University of Washington School of Medicine, zei dat deze technologie onderzoekers op veel manieren zal helpen.

“Het stelt ons in staat om de neurale circuitbasis van gedrag beter te ontleden, en hoe specifieke neuromodulatoren in de hersenen gedrag op verschillende manieren afstemmen,” zei hij. “We willen het apparaat ook gebruiken voor complexe farmacologische studies, die ons kunnen helpen nieuwe therapieën te ontwikkelen voor pijn, verslaving en emotionele stoornissen.”

Wie stemt er nog meer voor dat ze deze implantaten op elkaar testen voordat ze ze op iemand anders testen?

Wanhopig zieke mensen nemen soms wanhopige maatregelen om zich beter te voelen. Voordat je besluit iemand toe te staan om zoiets in je brein of in het brein van iemand van wie je houdt te implanteren, wil je misschien alle risico’s van hun technologie overwegen en ook de film uit 2004 bekijken, The Manchurian Candidate.