Luister naar dit Artikel

Nieuwe simulatiemodellen suggereren dat roterende zwarte gaten een veilige doorgang kunnen bieden naar andere delen van het heelal – of elfs totaal verschillende sterrenstelsels.

In de science fictionfilm Interstellar 2014 van Christopher Nolan, komt een schurken groep bestaande uit de ingestorte overblijfselen van NASA met een plan om de aarde te redden van de ineenstorting van het milieu door te zoeken naar potentieel bewoonbare planeten in een verre melkweg. Ze komen daar door door een wormgat te reizen en de gravitationele katapultsnelheid van een massief zwart gat te gebruiken.

Themindunleashed.com meldt: Hoewel het al decennia een terugkerend thema in science fiction is, werd een zwart gat zelf nooit beschouwd als een haalbare vorm van ruimtevaart, omdat wetenschappers altijd hebben geloofd dat de mysterieuze getijdekrachten binnen de “event horizon” alles zouden verpletteren wat erin durfde te gaan.

Maar wetenschappers zeggen nu dat nieuwe simulatiemodellen suggereren dat een roterend zwart gat, dat een unieke ‘mass inflatie singularity’ bevat, eigenlijk een veilige doorgang kan bieden naar een ander deel van de melkweg, of zelfs een geheel andere melkweg.

Het team van natuurkundigen van UMass Dartmouth en Georgia Gwinnett College zeggen dat hun simulaties laten zien dat de singulariteit in het midden van een groot, roterend zwart gat daadwerkelijk een “zachte” passage door een scheur in ruimtetijd mogelijk zou maken.

Natuurkundige Gaurav Khanna, zijn collega Lior Burko, en zijn student Caroline Mallary werden geïnspireerd door de film Interstellar om te testen of het centrale personage Cooper, gespeeld door Matthew McConaughey, theoretisch een afdaling in het fictieve zwarte gat van de film, Gargantua, zou hebben overleefd.

Mallary bouwde een computersimulatie waarin hij de betrokken fysica verkende en concludeerde:

“De effecten van de singulariteit in de context van een roterend zwart gat zouden resulteren in snel oplopende cycli van uitrekken en samendrukken op het ruimtevaartuig. Maar voor zeer grote zwarte gaten zoals Gargantua, zou de kracht van dit effect erg klein zijn. Dus het ruimtevaartuig en alle individuen aan boord zouden het niet ontdekken. ”

Wetenschappelijke speculatie met betrekking tot exotische eigenschappen van zwarte gaten is de laatste jaren toegenomen. Een studie uit 2016 onderzocht de mogelijkheid van vijfdimensionale zwarte gaten in de vorm van ringen die de wetten van de natuurkunde overtreden, waaronder Einsteins theorie van algemene relativiteit. Een ander artikel stelde dat zwarte gaten materie afzetten in de verre toekomst.

Realistisch gezien zullen we waarschijnlijk niets wezenlijks weten over de logistiek van het reizen door de sterren via zwarte gaten in ons leven. Mensen proberen nog steeds de dichtstbijzijnde planeet in ons zonnestelsel te bezoeken en het dichtstbijzijnde zwarte gat, Boogschutter A * – dat 27.000 lichtjaren verderop in het centrum van de Melkweg sluimert – is zelfs niet op afstand bereikbaar zonder voortstuwingstechnologieën die tientallen jaren duren, als het geen eeuwen zijn, van implementatie.

Binnen ons leven kunnen we echter meer leren over hoe kwantumzwaartekracht in zwarte gaten werkt – ondersteund door nieuwe geavanceerde telescopen en onderzoeksmethoden – wat ons misschien zou kunnen zeggen of het fysiek mogelijk is om met zwarte gaten te reizen in de ruimte. En hoewel we het niet kunnen, zouden anderen in het universum dat wellicht wel kunnen.