Luister naar dit Artikel

Schrijven verbindt of juist niet.
Dat hangt af van het weerstandsniveau of herkenningslevel van de lezer.
Als schrijver stel je jezelf in ieder geval altijd in min of meerdere mate kwetsbaar op. Omdat een deel van de schrijver zich open stelt; degene houdt immers de pen vast of…..hedendaags: bedient de knoppen van de P.C.

Hierin dient een stukje weerbaarheid te zijn en zelfinzicht moet niet al te vreemd zijn.
En hoewel de doorgaans “dode” computer bij mij altijd tot leven lijkt te komen en dan meteen maar de “kont in de krib gooit”, soms zo extreem dat mijn dierbaren regelmatig verbaasd staan hoe ik het telkens voor elkaar krijg dat de computer weer vast loopt, schrijf ik toch verwoed door.

Want de intentie is er.
Het lef ook.
De tijd helaas niet altijd, maar waar een wil is – is een weg!
Het lef om toe te geven dat ik me soms een vreemde eend in de bijt voel, tussen al die mensen, in de stad, op school en in de omgeving.

Niet omdat ik nou zo vreemd ben, maar……zoveel zie, voel en ervaar en telkens weer merk hoe weinig compassie en liefde er tussen de mensen is.
Een moeder die haar kind (een jaar of 4) toeschreeuwt en een tik verkoopt in de drukke winkelstraat. Bij moeder zelf is zoveel te voelen wat niet klopt. Maar bij gebrek aan zelfinzicht botviert op haar dochtertje die blijkbaar goed is in spiegelen omdat kinderen nou eenmaal (nog) puur zijn.
Een man die vloekend over straat gaat en tegen een puber schreeuwt die zigzaggend tussen de mensenmassa door fietst: “Ken je nie uitkijke? Rotjong!”
Een man die tegen iemand aanbotst met een koffiebeker in de hand en sarcastisch lacht: “tja, koffie drinken doe je niet op straat”.
Een harde wereld.

Lege mensen, veelal zonder gevoel.
En voordat iedereen nou wil reageren, bespaar me de moeite.
Een schrijver wil soms gewoon even van zich af schrijven. Over alles wat in die soms oneerlijke, harde buitenwereld gaande is.
En hoe iedereen alleen voor zichzelf en zijn eigen hachje lijkt te zorgen. BAH!
en ik weet heus wel hoe goed iedereen het in feite bedoelt en hoe goed de mens in wezen is.
Ik weet dat echt, maar soms ervaar ik het even niet.
Daarom wil iedereen misschien wel reageren, dat zal van je weerstandsniveau en herkenningslevel afhangen, als je dit leest. Prima, maar

de 1 vindt zus, de ander broer.
de 1 wil dit, de ander dat.
de 1 ziet Flip, de ander Flap.
Dus bespaar je de moeite en lees het wel…of lees het niet.
Voor mij geldt echter door alle frustratie en verdriet om de mensheid en haar hardvoelendheid heen:
Wie schrijft – die blijft!
En raak ik het weer kwijt…..

Bron: http://www.lichtkind.nl/