Luister naar dit ArtikelAl wat ouder maar nog steeds zeer valide. Helemaal wanneer je bedenkt dat dit bedrijf tevens eigenaar is van het gehate en door rechtszaken geplaagde Monsanto en nog veel meer verwerpelijke zaken.
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
In een grove maar openhartige erkenning zei Bayer CEO Marijn Dekkers dat het nieuwe medicijn tegen kanker, Nexavar, niet ‘voor indianen’ is, maar ‘voor westerse patiënten die het zich kunnen veroorloven.’ Een Indiase rechtbank dat bepaalde levensreddende medicijnen kunnen worden geproduceerd en gedistribueerd tegen 97% van de merknaamprijs.
Hoewel de oprechte erkenning van Dekkers op een bepaald niveau verachtelijk is, onthult de ideologische verdediging van burgerlijke media en anderen een dieper niveau van waarheid:
‘Natuurlijk willen we ervoor zorgen dat mensen toegang hebben tot levensreddende medicijnen’, leggen sycofanten en begunstigden van het kapitalisme nadrukkelijk uit, ‘maar wijdverbreide schendingen van intellectuele eigendomsrechten wissen de stimulans om ongelooflijke middelen te investeren in de ontwikkeling van deze medicijnen in de eerste plaats … Uiteindelijk zal iedereen [die nog in leven is] profiteren van de exclusieve rechten van het intellectuele eigendom. ‘
Zulk een verontschuldiging voor Bayer impliceert onbewust het bredere systeem: ‘om levensreddende medicijnen te produceren, moeten we de toegang beperken via prijsmaatregelen, met veel onnodig lijden en dood als gevolg, zodat we winst kunnen maken en het opnieuw kunnen doen.’ Natuurlijk zal ‘iedereen’ op de lange termijn ‘uiteindelijk’ hypothetische voordelen ontvangen.
Wat zullen ze vervolgens beloven? Vliegende auto’s en elixers om de jeugd te herstellen?
Bayers smerige geschiedenis en het industriële kankercomplex
Bayer werd opgericht in 1863 in Barmen, Duitsland. In 1899 was het een handelsmerk van aspirine. Het jaar daarvoor was het een handelsmerk van heroïne en werd het op de markt gebracht als een hoestmiddel voor kinderen “zonder bijwerkingen.”
Tijdens de Eerste Wereldoorlog richtte het bedrijf zijn aandacht op de productie van chemische wapens en richtte het zelfs een “School voor Chemische Oorlogsvoering” op.
Na de oorlog sloot Bayer zich samen met andere chemische productiebedrijven aan om Farben te vormen, het grootste bedrijf in die tijd in Duitsland en de grootste bijdrager aan de verkiezingscampagne van Hitler.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikte Farben slavenarbeid in veel van zijn fabrieken en mijnen. In samenwerking met het nazi-regime bezat Farben het patent van Zyklon B, het op cyanide gebaseerde gas dat werd gebruikt om meer dan een miljoen mensen in concentratiekampen in bezet Europa te vermoorden, dat het zonder geurstoffen produceerde. In 1946 concludeerde het Tribunaal van Neurenberg dat zonder Farben de Tweede Wereldoorlog niet mogelijk zou zijn geweest.
Slechts 13 van de 24 Farben-bestuursleden die waren aangeklaagd voor misdaden tegen de menselijkheid, werden veroordeeld tot gevangenisstraf en degenen die wel celstraffen ontvingen waren, in de woorden van de officieren van justitie, “licht genoeg om een kippendief te plezieren.” Bovendien keerden veel van de nazi’s -ondersteunende leidinggevenden en managers terug naar de ‘nieuwe’ bedrijven waarin de activa van Farben in 1952 waren verdeeld.
Tegenwoordig is Bayer een enorm conglomeraat met drie primaire afdelingen: Bayer HealthCare, dat medicijnen en medische apparatuur maakt; Bayer MaterialScience, dat polymeren en kunststoffen produceert; en Bayer CropScience, die paren GM-gewassen en landbouwchemicaliën produceert. Bayer is in wezen drie grote bedrijven, waarvan er twee materialen produceren of gebruiken die medische aandoeningen veroorzaken zoals kanker, en een die geneesmiddelen voor medische aandoeningen zoals kanker produceert – maar alleen voor mensen die het zich kunnen veroorloven.
De politieke economie van intellectueel eigendom
India is niet het enige land dat generieke versies van gepatenteerde geneesmiddelen probeert te produceren tegen aanzienlijk lagere kosten. Zuid-Afrika veroorzaakte onlangs een ruzie na een vergelijkbare uitspraak van de rechtbank, waardoor de lokale productie en distributie van internationaal gepatenteerde geneesmiddelen tegen lage kosten mogelijk was. In beide gevallen heeft het westerse kapitaal in de toekomst dreigende straffen en met zelfs nog beperktere toegang tot nieuwe drugs gedreigd.
De controverse over de lokale productie van geneesmiddelen benadrukt enkele contouren van wereldwijde tegenstellingen. In dit geval voelt de bourgeoisie van een handjevol ascendant-landen uit de Derde Wereld zich meer vrij om de economische hegemonie van het trilaterale imperialisme aan te vechten. Het westerse imperialisme van zijn kant voelt zich steeds meer bedreigd en vastbesloten zijn hegemonie te handhaven.
Economisch gezien zijn patenten en intellectueel eigendom een soort monopoliekapitaal. In combinatie met andere vormen van financieringskapitaal, d.w.z. verzekeringsmaatschappijen die doorgaans het grootste deel van de dure behandelingen betalen voor degenen die bevoorrecht genoeg zijn om te worden gedekt, maakt dergelijk monopoliekapitaal de circulatie en concentratie van kapitaal in de kern mogelijk ten koste van de periferie. Vandaar dat niet alleen intellectuele eigendomsrechten noodzakelijkerwijs de toegang tot levensreddende medicijnen beperken voor degenen die het zich niet kunnen veroorloven, ze maken deel uit van een systeem dat precies de voorwaarden schept waardoor de massa’s van de wereld doorgaans arm zijn.
U kunt geen oplossing aanvragen voor een oplossing Het is duidelijk dat een echte oplossing voor wereldwijde gezondheid niet zal worden gevonden in het moderne kapitalistisch-imperialistische systeem. Immers, onder het kapitalisme, als farmaceutische bedrijven de toegang tot hun medicijnen niet kunnen beperken om winst te maken, hebben ze geen doel om te bestaan en zouden ze eigenlijk falen als bedrijf. Het bedrijfsmodel van de farmaceutische bedrijven is gebaseerd op een groter systeem waarin een meerderheid van de mensen zich geen producten of diensten kan veroorloven.
Er moet naar een echte oplossing worden gezocht via een nieuw bestuurlijk economisch principe: democratisch en rationeel produceren en verspreiden van de bevrediging van wensen en behoeften. Een dergelijk economisch systeem kan alleen worden ingesteld door revolutie: de omverwerping van kapitaal-imperialistische productieve en sociale relaties – intellectuele eigendomsrechten en alles – en het economische en politieke overwicht van de uitgebuite en onderdrukte massa van de wereld.
bronnen:
