Serco, het bedrijf achter de aankomende Covid-19-tracing-app in het VK, heeft toegegeven dat een datalek details van bijna 300 mensen heeft gelekt. Maar hoe kreeg het in de eerste plaats het overheidscontract, gezien zijn staat van dienst?

De Britse regering probeert het publiek te betoveren, zoals een slangenbezweerder een koningscobra doet, met zijn app voor het traceren van contacten.

Het veronderstelde land met wereldmacht, met een relatief kleine bevolking, heeft tot dusverre slecht gepresteerd in deze Covid-19-crisis, met een dodental dat nu mogelijk boven de 55.000 uitkomt. Maar de app zou alles oplossen.

Het was getest op het Isle of Wight en alles zou binnenkort live gaan, hoewel het al achterloopt op schema.

De enige hobbel op de weg was de kwestie van privacy.

Wat kan er fout gaan?

De Britse regering heeft gekozen voor een methodologie om de gegevens van iedereen centraal op te slaan, in plaats van het alternatief om individuele telefoons de gegevens te laten opslaan. Die methode helpt autoriteiten om een ​​beter overzicht te krijgen van de pandemie, maar met 60 procent van de bevolking die de app moet downloaden om het te laten werken, doemde de kwestie van privacy groot op.

Er is de afgelopen jaren een groot aantal massale datalekken geweest – dus met het leven van mensen op het spel, moest deze app niet alleen kogelvrij zijn om de verwoestende pandemie te stoppen, maar ook om de reputatie van een belegerde regering te verlossen.

Op dit punt komt Serco binnen, een enorm bedrijf dat veel taarten in handen heeft. Het sprong erin om het contract voor het trainen, werven en beheren van contacttracers te beveiligen, uiteraard met behoud van de privacy van alle betrokkenen.

Maar in dit vroege stadium werd het gedwongen tot een vernederende verontschuldiging nadat het per ongeluk de e-mailadressen van 296 tracers had gedeeld.

Serco is bij de eerste hindernis gevallen en brengt het succes van de app in gevaar, waar zoveel hoop op is gevestigd. Als het niet eens de gegevens van zijn eigen mensen kan beveiligen, hoe gaat het dan dat van alle anderen? Als het niet zo ernstig was, zou het grappig zijn.

Als iemand met een grootschalig bewakingsproject een direct antwoord zou geven op de vraag “wat kan er misgaan”, dan zou dat antwoord DIT zijn.

Schaduwrijk trackrecord

De keuze van Serco om dit project uit te voeren, maakt de belediging nog erger.

Het bedrijf kreeg afgelopen zomer een boete van £ 19,2 miljoen voor fraude en valse boekhouding via de elektronische tagging-service van het ministerie van Justitie voor vrijgelaten gevangenen – plus de £ 70 miljoen die zij als compensatie betaalden. Twee van hun voormalige leidinggevenden werden ook strafrechtelijk vervolgd voor de affaire.

Het lek van de Panama Papers heeft meer vuil blootgelegd op het trackrecord van incompetentie van Serco. Offshore-advocatenkantoor Appleby wilde er niets mee te maken hebben omdat ‘het een geschiedenis heeft van problemen, mislukkingen, fatale fouten en overladen’.

Serco nam contact op met Appleby om een ​​houdstermaatschappij in Mauritius op te richten om 49 procent van een bedrijf in Abu Dhabi te kopen. De advocaten waren wantrouwend over de beweegredenen en dachten dat het belasting was, dus liepen ze weg. Om hun beslissing te ondersteunen, verwezen ze naar aantijgingen tegen Serco, waaronder het overtreden van de verantwoordelijkheden voor de behandeling van kernafval, het manipuleren van resultaten om te laten zien dat het de NHS-doelen behaalde, seksueel misbruik van immigranten verdoezelen, plus gruwelijke rapporten uit gevangenissen die het in Nieuw-Zeeland en Australië leidde .

Met dit alles op de agenda, plus andere geruchten die in het bedrijfsleven circuleren, waarom mochten deze opportunisten in hemelsnaam überhaupt werken met een zaak van nationaal belang en vertrouwen?

Dat is waar het een kwestie wordt van wie je kent, niet van wat je weet.

Allemaal verbonden

De CEO van Serco is Rupert Soames, kleinzoon van Winston Churchill en broer van het conservatieve parlementslid Nicholas. Ondanks de beweringen van Serco dat ze een nieuw blad hebben omgedraaid, zat Rupert slechts een paar weken geleden vast in een web van leugens, dat gemakkelijk de minimale aandacht van de reguliere media kreeg.

Hij werd betrapt op tweeten aan boord van een slaaptrein van Londen naar Schotland – een andere veel bekritiseerde dienst van Serco.

De standaard arrogantie van het bedrijf begon toen de verklaring van hun media-arm luidde: “Hij verdedigt fel zijn beslissing om solidariteit te tonen met eerstelijnswerkers en is van mening dat je thuis verbergen … geen geschikte leiderschapsstijl is.”

Die woorden hadden kunnen werken als Soames kort daarna niet op drie uur van Inverness, de noordelijke stad van Schotland, op een boot bij de monding van Loch Nevis was gefotografeerd. Het bleek, hij heeft daar een landgoed, waar hij drie medewerkers in dienst heeft.

In reactie op het nieuwe bewijsmateriaal zei hij tegen de Schot: ‘Het doel van mijn bezoek, in mijn privétijd, was om essentiële sollicitatiegesprekken te voeren met kandidaten voor de vacante functie van resident manager, wat een essentiële rol speelt in zo’n afgelegen gemeenschap.”

Was dit niet dezelfde misdaad die de Schotse hoofdarts Catherine Calderwood dwong om de plank te lopen en af ​​te treden? Het excuus om interviews te houden voor een niet-sleutelrol is niet geldig.

De Schotse regering sloeg de reis van Soames af, nog voordat ze hoorde van de omweg van de zee naar zijn landgoed, terwijl de conservatieven in Londen zwegen.

Is het een te grote sprong om naar voren te brengen dat zijn broer deel uitmaakt van de binnenste kring van de conservatieven en dat Boris Johnson een fervent bewonderaar is van zijn grootvader, nadat hij zelfs een boek heeft geschreven met de titel ‘The Churchill Factor: How One Man Made History‘?

Het openbare leven is gebaseerd op de indruk dat dingen eerlijk worden gedaan en dat er geen vooringenomenheid is. Serco krijgt het contract voor het volgen en traceren van burgerskreten van alles behalve – en dan schaadt het de fundamentele privacybescherming.

Groot-Brittannië slingert van het ene schandaal naar het andere – en nogmaals, de gewone persoon moet het recht op de kin nemen. Het is de volgende fase van een nachtmerrie die nooit lijkt te eindigen.

Bronnen:

RT