Black Eyed Kids (BEK) Zijn Ze Echt Of Is Het Een Mythe?

0
Luister naar dit Artikel

Over deze kinderen met hun gitzwarte ogen is al veel geschreven en zijn er talloze video’s over het internet op geslingerd. Aanvankelijk dacht ik dat het om een hoax ging, maar dan wel een hele hardnekkige, want het fenomeen blijft opduiken, keer op keer opnieuw. Ook nu staan de BEK weer volop in de belangstelling.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


Het eerst bekende voorval met de BEK dateert uit 1998 op 16 januari om precies te zijn. Journalist Brian Bethel werd destijds naar eigen zeggen benaderd door twee jongens terwijl hij in zijn geparkeerde auto zat. Voor de details omtrent deze ontmoeting en nog veel meer informatie over de BEK verwijs ik u naar het artikel dat ik hier over schreef op Urubin. Hier wil ik u deelgenoot maken van het relaas van iemand die deze schepsels heeft binnen gelaten:

“Ik heb veel verhalen gelezen over deze zogenaamde Black Eyed Kids maar ik denk niet dat er één van die verhalen is die zelfs maar in de buurt komt met wat mij overkwam toen ik twee van deze kinderen binnen liet. Sommige mensen denken dat ze je zullen vermoorden wanneer je ze binnen laat, maar het moge duidelijk zijn dat ik kan zeggen dat dit niet zo is.
Dit is wat er gebeurde. Ik zat in mijn slaapkamer toen ik een klop op de deur hoorde. Het was niet al te laat, dus ik aarzelde niet om de deur open te doen om te kijken wie het was. Toen ik de deur open deed stonden er twee kinderen. Beiden keken naar de grond. De grootste van de twee vroeg of ze binnen mochten komen omdat ze verdwaald waren en de kleinste had dringend behoefte om naar de WC te gaan.
Ik woon in een gebied waar mensen regelmatig verdwalen, dus ik nam aan dat ze de waarheid spraken. Ik dacht dat ze erg schuw waren omdat ze naar de grond bleven kijken, alhoewel de grootste vol zelfvertrouwen sprak. Dus, ik liet hen binnen. De kleinste die de WC nodig had liep direct de trap op en ik riep hem na dat de WC rechts boven aan de trap was. Ik weet niet waarom ik het niet vreemd vond dat die kleinste direct de trap op liep zonder dat hij kon weten dat de WC boven was.
Ik zei tegen de andere dat de telefoon in de gang was. Hij zei: “Bedankt” en liep naar de gang terwijl ik hem volgde. Plotseling kreeg ik een gevoel alsof er iets heel ergs ging gebeuren. Ik werd heel erg nerveus en begon een beetje te trillen. Ik kan niet uitleggen wat er precies gebeurde.
De jongen bleef staan bij de telefoon en vroeg: “Is alles ok?”. Hij draaide zich om en keek mij aan en toen zag ik zijn ogen. En geloof mij, dat is een beeld dat ik nooit zal vergeten. Ik werd zo bang dat ik niet eens in staat was om te schreeuwen. Ik draaide mij om omdat ik weg wilde rennen en toen zag ik het andere kind aan het eind van de gang.
Ik werd erg duizelig en moest mijn best doen om rechtop te blijven staan. Hij liep op mij af en zei dat ze waren gestuurd om mij op te halen. Ik kon het niet verdragen om in zijn gezicht te kijken. Ik duwde hem aan de kant en rende naar de woonkamer en gooide de deur achter mij dicht.
Ik was in een zodanige shock dat ik niet meer helder kon denken. Dit is iets wat je niet verwacht, zelfs niet in een film.

Nadat ik ongeveer een uur lang met de rug tegen de deur had gestaan, was ik eindelijk in staat om voldoende moed bij elkaar te rapen om te proberen weg te komen via de achterdeur. Dus, ik rende daar naartoe, opende hem, rende door de hele tuin en sprong over de schutting zonder ook maar één keer achterom te kijken.
Mijn vriend woonde in de buurt en dus rende ik naar zijn huis. Ik vertelde hem het verhaal en zoals ik al had gedacht reageerde hij nogal sceptisch op wat ik vertelde. Ik overtuigde hem om met mij mee te gaan.
Toen we bij mijn huis aankwamen zochten we door het hele huis, maar konden ze niet vinden.
Sinds dit gebeurd is, droom ik regelmatig dat deze kinderen met hun zwarte ogen aan mijn bed staan, terwijl hun handen zich naar mij uitstrekken. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik ze nooit meer zal zien”.

bekBovenstaande is slechts een van de vele verhalen die de ronde doen omtrent het fenomeen “Black Eyed Kids” er zijn er tientallen meer en ze komen van over de hele wereld. Wie het zijn en wat ze willen is tot op heden onbekend, maar de rode draad bij alle voorvallen lijkt toch te zijn dat ze de persoon die ze aanspreken/bezoeken willen meenemen, maar waar naartoe en waarom is absoluut onduidelijk.

 

Share.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later