Volgens het Vaccine Adverse Events Reporting System (VAERS) van de CDC zijn er vanaf vandaag (13 februari 2021) 653 sterfgevallen, 208 blijvende handicaps en meer dan 10.000 bijwerkingen gemeld na de vaccinatie met COVID-19, voornamelijk in de VS. Ik heb tot nu toe nog niet geprobeerd bijwerkingen en meldingssystemen van een ander land te onderzoeken.

Een nieuw artikel gepubliceerd in het New England Journal of Medicine schetst waarom degenen die gewond zijn geraakt door het COVID-19-vaccin niet in aanmerking komen voor compensatie van het Vaccin Injury Compensation Program (VICP) terwijl COVID nog steeds een ‘noodgeval’ is.

Is dit nepnieuws? Nee, deze cijfers en gebeurtenissen zijn feitelijk gerapporteerd na vaccinatie met COVID-19 aan VAERS, maar tonen deze rapporten een oorzakelijk verband aan tussen het vaccin en een bijwerking?​Volgens Health Feedback, nee, dat is niet zo. Dit betekent niet dat er geen oorzakelijk verband is, het betekent gewoon dat het onduidelijk is. Dat gezegd hebbende, deze resultaten, kort na het ontvangen van een COVID-19-vaccin, zijn inderdaad behoorlijk zorgwekkend en vragen inderdaad serieuze aandacht. Houd er rekening mee dat tot nu toe meer dan 20 miljoen mensen ten minste één COVID-19-vaccin hebben gehad, dus het aantal gerapporteerde sterfgevallen en blijvende handicaps is nog steeds relatief klein in vergelijking met alle mensen die de injectie hebben gekregen en ‘in prima gezondheid’ zijn. . ” Dat gezegd hebbende, je kunt het ook op een andere manier bekijken. Zo wordt geschat dat VAERS ongeveer één procent van de vaccinatieletsels opneemt omdat de meerderheid ervan niet wordt gerapporteerd.

Het COVID-19-vaccin heeft tot nu toe behoorlijk wat controverse gekend, maar het is niet gemakkelijk om over te publiceren, gezien het feit dat ‘factcheckers’ op sociale media elk type inhoud lijken te markeren dat enige vorm van bezorgdheid over het vaccin oproept . Zo registreerde Noorwegen ongeveer een maand geleden in totaal 29 sterfgevallen onder 75-plussers die hun eerste COVID-19-vaccin hadden gekregen. Als gevolg hiervan veranderde het land op welke groepen het zich moest richten in nationale inentingsprogramma’s. Steinar Madsen, medisch directeur van de Norwegian Medicines Agency (NOMA), vertelde het British Medical Journal (BMJ) dat “er geen zeker verband is tussen deze sterfgevallen en het vaccin.” Bloomberg meldde dat “Pfizer / BioNTech het enige vaccin was dat in Noorwegen beschikbaar was”, en verklaarde dat het Noorse Geneesmiddelenbureau hen vertelde dat als resultaat “alle sterfgevallen dus verband houden met dit vaccin”. Dus er leek ook wat tegenstrijdige informatie te zijn, een stukje informatie waarin stond dat het vaccin was gekoppeld en het andere dat het dat niet was, beide van dezelfde bron.

lyson Kelvin, een viroloog en assistent-professor aan de Dalhousie University, die momenteel werkt aan COVID-19-vaccins met VIDO-InterVac, vertelde Global News dat “er een verschil is tussen” ongewenste voorvallen na immunisatie “en ongewenste voorvallen” die rechtstreeks verband houden met een vaccin. … Alleen omdat het een bijwerking is, wil nog niet zeggen dat het direct verband houdt met het vaccin. Het betekent gewoon dat het gebeurde nadat iemand een vaccinatie had gekregen … In het geval van Noorwegen hebben we het over bijwerkingen na immunisatie. ”

De meerderheid van de sterfgevallen die aan VAERS zijn gemeld met betrekking tot het COVID-19-vaccin, zijn bij mensen ouder dan 70 jaar. Er zijn ook een aantal voorbeelden die een beetje aandacht hebben gekregen, maar het is onduidelijk of deze voorbeelden zelfs zijn gemeld aan VAERS omdat, nogmaals,  de meeste mensen, niet eens weten dat het bestaat.

Bijvoorbeeld, Drene Keyes, beschreven als een “begaafde zangeres en grootmoeder van zes”, merkte dat ze niet kon ademen en begon binnen een paar uur na vaccinatie te braken, aldus berichten in de media. Ze werd met spoed naar het Riverside Tappahannock-ziekenhuis gebracht, waar artsen een EpiPen, reanimatie en zuurstof toedienden. De dochter van Keyes, Lisa Jones, vertelde WKTR: “Ze probeerden vloeistof uit haar longen te verwijderen. Ze noemden het ‘flash longoedeem’ en dokters vertelden me dat het veroorzaakt kan worden door anafylaxie. De dokter vertelde me dat er vaak tijdens anafylaxie chemicaliën vrijkomen in het lichaam van een persoon, waardoor dit kan gebeuren. ”

Heidi Neckelmann, de vrouw van Dr. Gregory Michael uit Californië, zei dat in haar gedachten de dood van haar 56-jarige echtgenoot ‘100% verband hield’ met het vaccin. Nu is ten minste één arts publiekelijk naar voren gekomen om te zeggen dat hij ook gelooft dat het vaccin ervoor zorgde dat Michael acute idiopathische trombocytopenische purpura (ITP) kreeg, de aandoening die hem doodde. Volgens de New York Times: “Dr. Jerry L. Spivak, een expert op het gebied van bloedaandoeningen aan de Johns Hopkins University, die niet betrokken was bij de zorg van Dr. Michael, zei dat op basis van de beschrijving van mevrouw Neckelmann ‘ik denk dat het een medische zekerheid is dat het vaccin verwant was’. ‘Dit zal zeer zeldzaam zijn’, zei dr. Spivak, emeritus hoogleraar geneeskunde. Maar hij voegde eraan toe: ‘Het is gebeurd en het kan weer gebeuren.’

Heidi heeft een Facebook-bericht over het incident geplaatst:

De liefde van mijn leven, mijn man Gregory Michael, MD, een verloskundige die zijn kantoor had in het Mount Sinai Medical Center in Miami Beach. Stierf eergisteren als gevolg van een sterke reactie op het COVID-vaccin. Hij was een heel gezonde 56-jarige, geliefd bij iedereen in de gemeenschap, bracht honderden gezonde baby’s ter wereld en werkte onvermoeibaar door de pandemie heen. Hij werd gevaccineerd met het Pfizer-vaccin bij MSMC op 18 december, 3 dagen later zag hij een sterke set petechiën aan zijn voeten en handen waardoor hij aandacht zocht op de eerste hulp bij MSMC… lees het volledige bericht HIER.

Facebook heeft ons een schaduwban gegeven. Klik hier om ons te volgen op Telegram zodat u dagelijks onze nieuwste artikelen te zien krijgt!

Nogmaals, dit zijn slechts enkele van de vele voorbeelden.

De aarzeling om te vaccineren is vrij wijdverbreid, dit is geen geheim. Riverside County, Californië heeft een bevolking van ongeveer 2,4 miljoen, en ongeveer 50 procent van de gezondheidswerkers in de provincie weigert het COVID-19-vaccin te nemen, ondanks het feit dat ze de hoogste prioriteit hebben en er toegang toe hebben. In het Providence Holy Cross Medical Center in Mission Hills heeft een op de vijf eerstelijnsverpleegkundigen en doktoren de injectie geweigerd. Volgens de volksgezondheidsfunctionarissen van de provincie deed ongeveer 20% tot 40% van de eerstelijnswerkers van L.A. County die het vaccin kregen aangeboden hetzelfde.

Uit een onderzoek in het Loretto Hospital in Chicago blijkt dat slechts 40 procent van de gezondheidswerkers het COVID-19-vaccin niet zal gebruiken zodra het voor hen beschikbaar is.

De aarzeling bij artsen en academici is niets nieuws. Om dit te illustreren wijs ik vaak op een conferentie die eind 2019 werd gehouden door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Tijdens de conferentie benadrukte dr.Heidi Larson, hoogleraar antropologie en de directeur van risico- en besluitwetenschappers bij het Vaccine Confidence Project, dit punt, na te hebben verklaard:

Het andere dat een trend en een probleem is, is niet alleen het vertrouwen in zorgverleners, maar ook het vertrouwen van zorgverleners. We hebben een zeer wankele frontlinie van gezondheidswerkers die vaccins en de veiligheid van vaccins in twijfel begint te trekken. Dat is een enorm probleem, want tot op de dag van vandaag is elk onderzoek dat ik heb gezien … toch, de meest vertrouwde persoon bij elk onderzoek dat ik wereldwijd heb gezien, is de zorgverlener.

Een studie die al in 2013 in het tijdschrift EbioMedicine is gepubliceerd, schetst dit punt, naast vele andere.

Dr. Martin Kulldorff, hoogleraar geneeskunde aan Harvard University, biostatisticus en epidemioloog, Dr. Sunetra Gupta, professor aan Oxford University, epidemioloog met expertise in immunologie, en Dr. Jay Bhattacharya, professor aan Stanford University Medical School, arts en epidemioloog waren alle initiatiefnemers van The Great Barrington Declaration. Ze maakten onlangs bekend dat ze een groot voorstander zijn van vrijwillige COVID-19-vaccinatie.

Het lijkt er niet op dat regeringen het vaccin verplicht zullen stellen. Wat in plaats daarvan het geval lijkt, is dat particuliere bedrijven en instellingen dit kunnen doen. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat bepaalde luchtvaartmaatschappijen mensen alleen laten reizen als ze de shot hebben gehad. Sommige restaurants, uitgaansgelegenheden en andere bedrijven kunnen dit voorbeeld volgen. Bepaalde werkgevers kunnen van hun werknemers eisen dat ze de injectie nemen. Dit alles roept natuurlijk een aantal juridische en ethische bezwaren op. We zullen gewoon moeten afwachten wat er gebeurt. In alle omstandigheden ben ik van mening dat het COVID-vaccin altijd vrijwillig moet blijven, vooral als het nogal onduidelijk is of ze zelfs het risico op overdracht en infectie kunnen verminderen, en er lijkt een aantal zorgen te zijn gerezen over het vaccin.

Dr. Peter Doshi, een associate editor bij het British Medical Journal, publiceerde een stuk in het Journal waarin een waarschuwing werd gegeven over de vermeende “95% effectieve” COVID-vaccins van Pfizer en Moderna.

Een paar andere kranten hebben bijvoorbeeld ook zorgen geuit. Een studie gepubliceerd in oktober 2020 in het International Journal of Clinical Practice stelt:

COVID-19-vaccins die zijn ontworpen om neutraliserende antilichamen op te wekken, kunnen vaccinontvangers gevoelig maken voor ernstigere ziekten dan wanneer ze niet waren gevaccineerd. Vaccins voor SARS, MERS en RSV zijn nooit goedgekeurd, en de gegevens die zijn gegenereerd bij de ontwikkeling en het testen van deze vaccins suggereren een ernstig mechanistisch probleem: dat vaccins empirisch zijn ontworpen volgens de traditionele benadering (bestaande uit de ongewijzigde of minimaal gemodificeerde virale piek van het coronavirus neutraliserende antilichamen opwekken), of ze nu zijn samengesteld uit eiwit, virale vector, DNA of RNA en ongeacht de toedieningsmethode, de ziekte van COVID-19 kunnen verergeren via antilichaam-afhankelijke versterking (ADE). Dit risico wordt voldoende verdoezeld in protocollen voor klinische onderzoeken en toestemmingsformulieren voor lopende COVID-19-vaccinonderzoeken dat het onwaarschijnlijk is dat de patiënt dit risico voldoende begrijpt, waardoor echt geïnformeerde toestemming van proefpersonen in deze onderzoeken wordt vermeden.

In een nieuw onderzoeksartikel gepubliceerd in Microbiology & Infectious Diseases, uit de veteraan immunoloog J. Bart Classen soortgelijke zorgen en schrijft hij dat “RNA-gebaseerde COVID-vaccins het potentieel hebben om meer ziekten te veroorzaken dan de epidemie van COVID-19.”

Classen publiceert al tientallen jaren artikelen waarin wordt onderzocht hoe vaccinatie aanleiding kan geven tot chronische aandoeningen zoals diabetes type 1 en type 2 – niet meteen, maar drie of vier jaar later. In dit laatste artikel waarschuwt Classen dat de op RNA gebaseerde vaccintechnologie “nieuwe potentiële mechanismen” zou kunnen creëren voor bijwerkingen van vaccins die jaren kunnen duren voordat ze aan het licht komen.

Nogmaals, dit zijn een paar van de vele voorbeelden, ik wilde alleen wat context geven. Dit alles garandeert keuzevrijheid, nietwaar?