Luister naar dit Artikel

Het nieuwe coronavirus en de bijbehorende ziekte Covid-19 heeft de wereld gestopt. Overheden, markten en nieuwscycli worden gedomineerd door de pandemie. Europa is nu het epicentrum voor de ziekte, met naar verluidt meer dodelijke gevallen van infectie dan China, waar het virus in december voor het eerst uitbrak.

Verschillende landen van de Europese Unie hebben zich tot noodsituatie verklaard, waaronder België, Frankrijk, Portugal, Spanje en Italië. Het 27-koppige blok heeft de buitengrenzen afgesloten. Sommige staten, zoals Polen, zijn begonnen met het sluiten van grenzen met andere EU-leden. Brussel, het administratieve centrum van de EU, is verontrust omdat de veelgeprezen interne markt en haar kernprincipes van vrij verkeer van goederen en mensen dreigen in te storten.

De Europese entiteit die solidariteit en supranationale status verkondigt, keert terug naar een verzameling natiestaten, die elk wanhopig vechten voor hun eigen voortbestaan ​​te midden van de Covid-19-pandemie. EU-leiders zijn bekritiseerd omdat ze blijk gaven van een gebrek aan centraal leiderschap en solidariteit. Toen Italië een paar weken geleden voor het eerst een toename van infecties meldde, reageerde de rest van Europa traag met de nodige snelle hulp. Nu is Italië zo vatbaar voor de ziekte – met duizenden doden – dat in sommige delen van het land de normale begrafenisdiensten naar verluidt het aantal overledenen niet eens aankunnen.

https://youtu.be/5vlTyZLZjjk

In zinderende opmerkingen deze week klaagde de Servische president Alexander Vucic dat er “geen Europese solidariteit” was. Servië is een kandidaat-lid van de EU, samen met verschillende andere Balkanstaten, maar Vucic zei dat zijn land weinig steun van de EU heeft ontvangen in het licht van de coronavirusdreiging. De Servische leider prees daarentegen de vrijgevigheid van China, dat grote hoeveelheden apparatuur heeft gestuurd om de ziekte te bestrijden. Peking heeft ook hulpladingen en medische teams naar Italië en andere EU-leden gestuurd om hen te helpen hun uitbraken het hoofd te bieden.

De Wereldgezondheidsorganisatie heeft de snelle en massale interventie van de Chinese autoriteiten geprezen om de verspreiding van de ziekte binnen hun grenzen te beteugelen. Uit de meest recente aanwijzingen blijkt dat China de verspreiding van de infectie heeft gestopt.

De reactie van de EU en haar late nationale reacties kunnen een fatale politieke incompetentie blijken te zijn met een enorm dodental en een ruïneuze economische impact als gevolg. De burgers van Europa zullen zo’n onhandigheid niet vergeven.

Het is lachwekkend dat een EU-controlegroep deze week beweerde dat Rusland tussenbeide kwam door desinformatie over de effecten van het nieuwe coronavirus zodanig te verspreiden dat het de Europese regeringen ondermijnt en “verdeeldheid zaait” onder de Europese burgers. een zondebok vanwege de eigen incompetentie.

Weken geleden, toen de wereld kon zien dat de virusuitbraak in China een ernstige ontwikkeling was, zaten de EU-beheerders en nationale leiders op hun handen. Nu de ziekte in de hele EU een pandemie is geworden, heeft de Europese Centrale Bank plotseling aangekondigd dat ze € 750 miljard ($ 820 miljard) aan het pompen is om financiële markten en instellingen te ondersteunen, terwijl landen moeite hebben om testkits te vinden om de ziekte op te sporen, en ventilatoren om slachtoffers te behandelen. De gezondheidszorgstelsels zijn onderuit gehaald door jarenlange economische bezuinigingen onder het neoliberale kapitalisme, waarbij Brusselse en Europese regeringen zich hebben neergelegd bij het dictaat van het financiële kapitaal.

Wat overduidelijk is, is dat de EU een financieel gedreven kartel is geworden en geen op mensen gerichte federatie van naties. Een organisatie die de gezondheid van haar publiek niet afdoende kan beschermen, is geen organisatie die het verdedigen waard is. De EU-verklaringen van democratie en solidariteit worden gezien voor het vernislaagje dat ze zijn. Die laag was altijd wankel. Een microbe is voldoende om hem af te breken.

Bronnen:

Strategic Culture Foundation