Luister naar dit Artikel

Als er tegen je is gelogen, ben je verraden. Verraad heeft gevolgen.

Het is niet verwonderlijk dat het ontkennen van de pandemie niet te stoppen is en de consequentie is aan de orde van de dag: autoriteiten zijn overal doodsbang dat deze realiteiten door al hun o zo overduidelijk wanhopige firewalls en filters kunnen lekken. Waarom zijn ze doodsbang? Omdat ze weten dat de hele wereldeconomie, inclusief de Chinese en Amerikaanse economieën, voor de pandemie extreem fragiel was: waarom anders de paniekstimulansen en paniekpolitiek van de Federal Reserve en de People’s Bank of China in de pre-pandemie maanden van Q4 2019?

En dus is alles verdoezeld, en als dat niet werkt, is ontkenning het standaardbeleid. Het aantal gevallen wereldwijd is absurd onderschat, het aantal sterfgevallen in China is absurd ondergerapporteerd, enzovoort.
Maar de grootste ontkenningscampagne is gericht op het maskeren van de kwetsbaarheid van de wereldeconomie, want het enige dat de gammele, aan speculatieve bubbels onderhevige, insolvente wereldeconomie ervan weerhoudt te imploderen, is het geloof en het vertrouwen van de massa dat alles zijn gangetje gaat, dus ga zo door lenen, lenen, lenen, kopen, kopen, kopen en speculeren, speculeren, speculeren.

Terwijl de echte strijd om de verspreiding van het virus in China te beperken de krantenkoppen haalt, is de strijd in je hoofd om je vertrouwen in het systeem te behouden net zo belangrijk. Economen praten in kwantitatieve termen over recessie en depressie: deflatie, omzet, winst, werkgelegenheid enzovoort.

De belangrijkste dynamiek in recessies en depressies is vertrouwen: vertrouwen dat het appartement dat u vandaag koopt morgen veel meer waard zal zijn, de zakelijke investeringen die u vandaag doet, morgen meer winst zullen genereren, uw arbeidsvoorwaarden zullen morgen toenemen, uw huiswaarde zal morgen stijgen , enzovoorts.

Zodra het vertrouwen in steeds hogere lonen, voordelen, verkopen, winsten en speculatieve winsten zijn opgedroogd zijn alle weddenschappen van tafel. Het verlies van vertrouwen lijkt op een verlies van geloofwaardigheid: geen van deze kan van de ene dag op de andere worden hersteld. Zodra je vertrouwen dat een speculatieve gok zijn vruchten afwerpt, wordt ondermijnd, ga je niet morgen op weg om dezelfde gok te wagen.

Zodra je vertrouwen in autoriteiten is vernietigd door grove incompetentie, autoritaire onderdrukking en een lachwekkende ongelooflijke tsunami van leugens, word je de volgende ochtend niet wakker met je vertrouwen in nepstatistieken en geruststellingen volledig hersteld.

Zodra de geloofwaardigheid is vernietigd door een eindeloze parade van verzinsels, leugens en transparant valse geruststellingen, is je geloof en vertrouwen dat wat je 24/7 wordt verteld eigenlijk waar is, niet magisch hersteld.

Verlies van vertrouwen, vertrouwen, geloof en geloofwaardigheid zijn zelfversterkend. Zodra je je realiseert dat je speculatieve gok niet alleen niet meer omhoog gaat, maar ook crasht, wil je eruit, niet erin. Zodra je buren failliet gaan, sluit je je bedrijf voordat je alles verliest.

Vertrouwen verdampt niet alleen; het wordt vervangen door onzekerheid, angst en vrees. Beter voorkomen dan genezen wordt de impliciete context: beter nu afsluiten dan gokken op een magisch denkende terugkeer naar normaliteit morgen. Het is beter om nu terug te gaan naar het voorouderlijke dorp in plaats van het risico te lopen om weer aan het werk te gaan en het slachtoffer te worden van de “geen probleem, gewoon een andere griep” mentaliteit die de dood van het vertrouwen op de geruststellingen van de autoriteiten als gevolg heeft.

De tragische ironie is dat de Chinese autoriteiten de epidemie verborgen hielden om het politieke gezicht te redden, maar hun steeds transparantere leugens en wanhoop vernietigen wat weinig internationale geloofwaardigheid overbleef nadat hun poging om het politieke gezicht te redden ontplofte. In plaats van gezicht te redden, hebben ze de laatste stukjes geloofwaardigheid verloren die ze nog bezaten.
Wat het Chinese volk betreft: hoe voelt het om te weten dat de politieke optica zoveel meer uitmaakt dan uw gezondheid en welzijn?

Het in quarantaine plaatsen van 400 miljoen mensen in China laat nog steeds een reservoir van 1 miljard mensen achter in honderden kleine steden en dorpen en duizenden dorpen die het virus kunnen oplopen van mensen die uit steden zijn teruggekeerd voordat ze werden opgesloten.

Dit is hoe besmettelijke virussen zich verspreiden: een reiziger die het virus heeft maar nog geen symptomen heeft, wrijft zijn neus onder zijn masker en neemt het buskaartje en geeft het aan de bestuurder. Dan grijpt de reiziger de leuning in de bus en laat virale deeltjes achter. Later, in de badkamer van een ander busstation, heft hij zijn masker op omdat het warm en ongemakkelijk is en niest. Honderden andere reizigers passeren binnen enkele uren de badkamer.

Dit is de reden waarom degenen die het meest vertrouwd zijn met epidemieën en pandemieën zeggen dat proberen de verspreiding van een zeer besmettelijk virus te beheersen, hetzelfde is als proberen de wind te beheersen.

De ironie van dit alles is vlijmscherp: hoe meer autoriteiten proberen de realiteit te maskeren om vertrouwen te behouden, hoe meer ze geloofwaardigheid en vertrouwen vernietigen. Als deze immateriële zaken eenmaal verloren zijn, is het verlies van vertrouwen zichzelf versterkend.

Depressie is niet alleen een economisch getal. Het is een zichzelf versterkend verlies van vertrouwen. Denk je echt dat het in quarantaine plaatsen van 400 miljoen mensen de pandemie zal stoppen? Op basis van wat, anders dan magisch denken en de geruststellingen van autoriteiten die alle geloofwaardigheid hebben opgeofferd?
Denk je echt dat de Chinese economie tot stilstand kan komen en absoluut niets anders in de wereldeconomie negatief zal worden beïnvloed? Op basis van wat, anders dan magisch denken en de geruststellingen van autoriteiten die alle geloofwaardigheid hebben opgeofferd?

Als er tegen je is gelogen, ben je verraden. Verraad heeft gevolgen.