Geen gebrek aan ‘doemscenario’s‘ voor uiteenlopende landen die toonaangevend zijn binnen de mondiale economie.

Elk scenario kent zijn eigen interne logica, waarbij degene die meent dat het niet goed af kan lopen met een land, of economische regio, de nadruk legt op een bepaald aspect, dat een duidelijke indicator zou zijn voor een naderende catastrofe. Ook hier, op mijn blog, vindt u met enige regelmaat waarschuwende woorden. En dan vooral omdat ik de ‘schuldenberg‘, waarvan hoe langer hoe meer schuld met een negatieve opbrengst voor de ‘investeerder‘ (uw pensioenfonds, dat wordt ‘afgeroomd‘),en de ‘loonontwikkeling‘ in westerse landen buitengewoon zorgwekkend vind.

Er zijn echter ook mensen die menen dat de economie van China eerder de geest zal geven, dan die van de westerse landen. En dan zijn er natuurlijk de wensdenkers, in mijn optiek, die verwachten dat de Russische economie elk moment de geest kan geven, waarna we het Walhalla binnentreden. Terwijl het in de oliestaten ook geen ‘Hosanna‘ is. Over Japan kunnen we maar beter zwijgen. De VS kijken aan tegen een ‘verontrustende recessie‘. En in de EU nog altijd meer problemen dan oplossingen in de aanbieding, omdat men pleisters blijft plakken, en ondertussen zichzelf blijft verwonden met het uitroepen van sancties, en het opschroeven van uitgaven voor dingen die ‘BOEM!‘ zeggen, terwijl men golven nieuwe werklozen met open armen ontvangt.

Het is meer een spelletje ‘blufpoker‘, waarbij de spelers zich niet realiseren dat er uiteindelijk geen winnaar zal zijn, als één van de grotere dominostenen omvalt. Daarbij, en dat is ook niet onbelangrijk, is het ‘beeld‘ van een implosie per land, of regio, anders. Terwijl de ‘officiële data‘ notoir onbetrouwbaar zijn, en blijven. Voor elke zichzelf respecterende economie.

De Bank of America waarschuwt ons, net al vele anderen, dat een ‘verlies van geloofwaardigheid‘ van de Centrale Banken het ‘grootste risico‘ is. Maar ik ken maar erg weinig mensen die nog vertrouwen hebben in bankiers. En in Centrale Bankiers niet meer dan in de commerciële jongens. Eerder nóg minder. Van ‘Price Discovery‘ in een vrije markt is al geruime tijd geen sprake meer, als gevolg van de grootschalige marktmanipulatie door banken, en de overheden, middels monetaire goocheltrucs, en het vervalsen van de ‘data‘.

In elke ‘markt‘, vrij, gemanipuleerd of volledig planmatig, gaat er altijd wel ergens iets mis. Waardoor iemand grote verliezen moet nemen. Maar waar we het hier over hebben, is ‘systeemrisico‘. Een probleem dat zich als een olievlek verspreid, en alle ‘markten‘ achter zich aan sleept, en elke illusie van sociale zekerheid als sneeuw voor de zon doet verdwijnen. Wie er dan als eerste gaat, is nauwelijks nog interessant. Het enige wat feitelijk interessant is, in zo’n geval, is welke maatregelen de diverse overheden op de plank hebben liggen om de schade te minimaliseren. En voor wie men de schade dan minimaliseert.

Met Rutte die op de Nederlandse televisie fulmineert tegen de ene na de andere politicus die in ‘Post-Brexit‘-Engeland iets voor zichzelf gaat doen, zie je hoe snel een vertrouwd systeem ontregeld kan raken. En neem van mij aan, dat als de ‘Bubbel‘ waarin we nu leven klapt, Rutte en zijn makkers ook allemaal naar elkaar zitten te kijken, net als in 2008, omdat ze geen plan hebben. Daarom kunt u er maar beter zelf over nadenken wat u dan te doen staat. Want de volgende klap komt harder aan dan ‘2008‘.

Bron: http://stopdebankiers.eu/de-volgende-klap-komt-harder-aan-dan-2008/