Luister naar dit Artikel

In februari was de algemene consensus tussen grote investeringsbanken en supranationale entiteiten dat het bbp in het eerste kwartaal eenmalig zou worden geraakt als gevolg van de impact van het coronavirus, gevolgd door een sterker, V-vormig herstel. Het IMF verwachtte een bescheiden correctie van het mondiale bbp van 0,1 procent en de grootste verlaging van de schattingen voor de groei voor 2020 was 0,4 procent.

Die dagen zijn voorbij.

De laatste ronde van wereldwijde groeirevisies omvat een scheur in de groeiramingen voor het eerste en tweede kwartaal en een zeer bescheiden herstel in het derde en vierde kwartaal. De gemiddelde bbp-ramingen zijn nu met 0,7 procent gedaald en JP Morgan verwacht dat de eurozone de komende twee kwartalen een diepe recessie zal doormaken (-1,8 procent en -3,3 procent in het eerste en tweede kwartaal), gevolgd door een zeer slecht herstel dat nog steeds krimp laat zien, volgens de schatting voor het volledige jaar 2020. De investeringsbank gaat ook uit van Amerikaanse inzinkingen van respectievelijk 2 procent en 3 procent, maar een bescheiden groei over het hele jaar. Capital Economics schat een klap voor de Amerikaanse economie voor het volledige jaar die 0,8 procent zou afsnijden van eerdere schattingen, maar voorspelde nog steeds groei, maar een grotere impact op de eurozone, met een krimp voor het hele jaar 2020 met een gemiddelde van -1,2 procent, geleid door een voorspelling van -2 procent voor Italië. Dit lijkt helaas slechts het begin van een downgradecyclus die bijdraagt ​​aan het probleem van een economie die al vertraagde in 2019.

De beslissing om vliegreizen stop te zetten en alle niet-essentiële bedrijven te sluiten, is nu een realiteit in grote mondiale economieën. De Verenigde Staten hebben alle Europese vluchten verboden, aangezien Italië volledig wordt afgesloten, Spanje de noodtoestand uitroept en Frankrijk alle niet-essentiële openbare plaatsen en bedrijven sluit.

We hebben nu in ieder geval een duidelijker beeld van de ernst van de pandemie en kunnen de economische gevolgen bespreken, dus ik denk dat het belangrijk is om de lezers aan een paar belangrijke factoren te herinneren:

Oproepen tot grote fiscale pakketten om de pandemie te compenseren, kunnen nutteloos zijn. Allen-Reynolds van Capital Economics waarschuwde dat “zelfs als regeringen het eens zouden zijn over een groter belasting- en uitgavenpakket, de economische impact veel kleiner zou zijn dan in het verleden, vooral als de fiscale stimulans in Duitsland was geconcentreerd”, omdat de output hiaten bijna niet aanwezig zijn. Dit is geen vraagprobleem; het is een aanbodschok en u behandelt de aanbodschokken niet met bakstenen, mortel en tekorten.

De stopzetting van ontwikkelde economieën is nu toegestaan ​​en zal ons waarschijnlijk meer dan een paar weken kosten. De sluiting van opkomende economieën zal waarschijnlijk in mei beginnen en gevolgen hebben voor de ramingen voor 2020 en 2021. Elke analyse die we tot nu toe hebben gezien, heeft alleen een rol gespeeld in een recessie in 2020, geen crisis en nog minder een grote klap in 2021 voor de economie, maar de financiële gevolgen in een toch al overbelaste wereld voegen een reeks kredietgebeurtenissen toe aan een economische stopzetting.

De laatste golf van downgrades gaat al uit van een grootschalige stimulans, renteverlagingen en kwantitatieve versoepeling. De afnemende rendementen van monetaire versoepeling waren al duidelijk in 2018 en vooral in 2019, met wereldwijde indexen van inkoopmanagers voor productie (PMI’s) in krimp en de groeiramingen daalden het hele jaar door aanzienlijk. De gemiddelde neerwaartse groeirevisies per land waren tussen januari en december gemiddeld 20 procent, midden in een enorme gecoördineerde injectie-operatie van de centrale bank die tot 170 miljard dollar per maand in de economie injecteerde (gezien de People’s Bank of China (PBOC), Bank of Japan (BOJ), Europese Centrale Bank (ECB) en Fed) en zagen wijdverbreide renteverlagingen.
De economische gevolgen van een pandemie zullen niet worden opgelost met enorme uitgavenstijgingen.

Regeringen zullen een groot beleid aan de vraagzijde voeren dat het verkeerde antwoord is op een stopzetting van de economie. De meeste bedrijven zullen lijden onder de ineenstorting van de verkoop en de daaropvolgende opbouw van werkkapitaal, en dat alles zal niet worden opgelost met een tekort aan uitgaven. U kunt een aanbodschok niet verzachten met het vraagbeleid, dat de schuld en de overcapaciteit in de reeds schuldenrijke en opgeblazen sectoren vergroot en de sectoren niet helpt die abrupt ineenstorten.
Een gedwongen tijdelijke stop moet ook een stopzetting van het belastinginning systeem omvatten. Overheden financieren zichzelf al tegen negatieve tarieven. Ze moeten de belastingbetalingen voor bedrijven in de crisisperiode schrappen (niet uitstellen) om een ​​massale stijging van de werkloosheid en een domino effect van faillissementen te voorkomen en werkkapitaallijnen tegen nultarieven te vergemakkelijken, zodat bedrijven en zelfstandigen een shutdown kunnen regelen. Regeringen die de fout maken de huidige belastingstructuur te handhaven of die de betalingstermijn slechts voor zes maanden verlengen, zullen de enorme negatieve gevolgen van een sluiting in de komende negen maanden zien.

Als, zoals verwacht, de sluiting wekelijks wordt uitgebreid naar meer landen, zullen de negatieve effecten op de economie langer en exponentieel zijn, en de luchtspiegeling van een herstel in het derde kwartaal zelfs minder waarschijnlijk.

Het is zeer waarschijnlijk dat de stopzetting van grote ontwikkelde economieën zal worden gevolgd door een stopzetting van opkomende markten, wat een aanbodschok zal veroorzaken zoals we die decennia niet hebben gezien. Het nemen van enorme inflatoire en vraaggestuurde maatregelen bij een aanbodschok is niet alleen een vergissing, het is het recept voor stagflatie en garandeert een meerjarig negatief effect dat wordt veroorzaakt door een stijgende schuld, een verzwakkende productiviteit, een stijgende inflatie in niet-herroepbare goederen terwijl deflatie in officiële krantenkoppen en economische stagnatie sluipt.

Bronnen:

Mises Institute