Luister naar dit Artikel

De beste manier om de groei, evolutie en ontwikkeling van spinnen en andere spinachtigen te begrijpen, is via opgravingen voor barnsteen in Myanmar. Hoewel het belangrijkste doel altijd het zoeken naar sieraden zal zijn, wie zei dat je geen 100 miljoen jaar oude deelspin-schorpioen in een van de stukjes barnsteen kon vinden? Volgens Prashant Sharma van de universiteit van Wisconsin zou een dergelijke ontwikkeling de kennis over spinnen in het algemeen ernstig vergroten.

Spinachtigen bestaan ​​uit spinnen, schorpioenen en teken, en onder deze cretins staan ​​alleen spinnen bekend om het hebben van spindoppen – het deel van het ledemaat dat hen helpt bij het spinnen van webben. Gezien het feit dat spinnen hier al ongeveer 300 miljoen jaar zijn, hebben ze een behoorlijk lange tijd de tijd gehad om hun plekje in het dierenrijk te vinden. Mannelijke spinnen hebben ook een nieuw ‘been’ ontwikkeld dat zich tussen de tanden bevindt en die hen helpt bij het inbrengen van sperma in het vrouwtje. Spinnen hebben meestal ruggen die glad zijn sinds de oertijd, terwijl schorpioenen ruggen hebben gesegmenteerd – iets dat ze ongeveer 450 miljoen jaar geleden van hun voorouders hebben geërfd.In 1989 werd er een ontdekking gedaan door onderzoekers waarbij ze een spon vonden die fossiel droeg, waarvan gezegd wordt dat ze behoorlijk veel ouder is dan de moderne spin. In 2008 kwamen paleontologen erachter dat deze spinachtige geen echte spin was, maar slechts een familielid. Daarom werden ze in de categorie Uraraneida geplaatst, die zo’n 400 – 250 miljoen jaar geleden als een bloeiende, groeiende soort werd beschouwd.

Een paar jaar geleden benaderden fossielenhandelaren een paar paleo-biologen, met een 5-inch lange Uraraneida gevangen in barnsteen. De eerste bioloog Wang Bo besloot de zaak te onderzoeken door een team van specialisten te krijgen die ontdekten dat deze cretin tot een ander geslacht van spinachtigen behoorde. Ze noemden eigenlijk zowel de spinnen als Chimerachne yingi. De andere paleo-bioloog Huang Diying kwam ook tot dezelfde conclusie nadat hij zijn eigen team had samengebracht. Hoewel beide teams geen idee hadden van het bestaan ​​van de ander, was de conclusie dezelfde. Greg Edgecombe van het Natural History Museum in Londen zei dat het geslacht dat zo ontdekt was, de naaste verwant was van de uitgestorven spin.

Het exemplaar van een van de groepen verschafte verschillende afbeeldingen met hoge resolutie van beide spinnen – één met het bovenlichaam, de andere met het onderlichaam. En dit werd gemeld in Nature Ecology and Evolution door Huang en zijn leden. Prashant Sharma vermeldt dat de mate van fossilisatie transparantie bij het kijken mogelijk maakte, waardoor de anatomie van de spin gemakkelijker kon worden geïdentificeerd. Ook werd afgeleid dat spindoppen en sperma-aanhangsels vrij vroege wijzigingen in het lichaam van de spin waren.

Maar wat deze spinne-familieleden van de spinnen van vandaag scheidde, was de aanwezigheid van een lang gesegmenteerde staart, vergelijkbaar met die van een schorpioen. Dit deed de meeste onderzoekers geloven dat de oude spinachtigen eigenschappen hadden die niet noodzakelijk van hen waren, maar om te beginnen geleend. Ook was de barnsteen waarin ze gefossiliseerd waren ongeveer 100 miljoen jaar oud. Dit betekent dat deze spin-familieleden tegelijkertijd hun prooi hebben gevangen, samen met normale spinnen.

Best eng, als je het ons vraagt.