Luister naar dit Artikel

Terwijl de meeste aandacht van de wereld is gericht op Oekraïne, zijn er gebeurtenissen in Sri Lanka die iedereen zouden moeten alarmeren. Sri Lanka is een kleine onafhankelijke eilandstaat voor de zuidpunt van India. Relatief onbeduidend in de mondiale context kan het de “kanarie in de kolenmijn” blijken te zijn die een bredere wereldwijde en economische crisis voorspelt. Een lang corrupt en slecht bestuurd land, heeft aangekondigd dat het niet langer aan zijn internationale schuldenverplichtingen kan voldoen. Net als zoveel anderen werd Sri Lanka verwoest door Covid, zonder toerisme en handel heeft het niet de noodzakelijke buitenlandse valuta om zijn schulden te betalen. Met zo’n 56 miljard dollar aan buitenlandse schuld is het gedwongen terug te keren naar het IMF om verdere leningen te zoeken om de invoer van voedsel, energie en medicijnen te betalen.

Chaos en rellen zijn wijdverbreid in het hele land en maandag is premier Majinda Rajapaska afgetreden. Het aftreden heeft de rellen niet de kop ingedrukt en demonstranten eisen ook dat de president, Gotabaya Rajapaska, de broer van de voormalige PM, ook aftreedt. Op dinsdag de 10e beval de regering troepen om iedereen neer te schieten die openbare eigendommen plunderde. De regering beval ook duizenden soldaten, mariniers en de luchtmacht om door de straten van Colombo, de hoofdstad, te patrouilleren. Er zijn acht doden en meer dan tweehonderd gewonden. Huizen van de Rajapaska’s en andere ministers werden in brand gestoken. Het is niet de eerste economische crisis in het land, maar wel de ergste en de lang geteisterde bevolking heeft een breekpunt bereikt. Er zijn tekorten aan alles, de inflatie tiert welig en de gezondheidszorg is kapot, vult het IMF aan.

Het IMF heeft zoals altijd een plan voor dergelijke situaties. Structurele hervormingen, waarbij meestal geld wordt ingebracht, zodat de rente op de schuld kan worden afbetaald, hoewel deze nooit wordt terugbetaald. Het houdt ook in dat alle overheidsuitgaven voor essentiële diensten worden verlaagd en dat alle resterende openbare activa worden geprivatiseerd. Zoals we ons kunnen voorstellen, zal geen van deze maatregelen populair zijn bij de mensen die zoals altijd het meest zullen lijden. Niet dat de zorgen van de gewone mensen het IMF of de beleggersklasse die het vertegenwoordigt, ongerust zullen maken. Schulden moeten altijd worden afgelost voordat de mensen eten. Dit zijn de regels van de “rules-based order”.

Als de economische en maatschappelijke ineenstorting in Sri Lanka slechts een op zichzelf staand probleem was, dan zou het Westen er gewoon naar kunnen kijken, zoals het in het verleden vaak heeft gedaan, en het beschouwen als gewoon meer armoedeporno uit de derde wereld. Hoe een geïsoleerd incident het ook is, het is slechts de eerste dominosteen die valt in wat een veel bredere wereldwijde crisis zal zijn. De Wereldbank waarschuwde dat er meer dan zestig andere landen zijn in een even gevaarlijke situatie als Sri Lanka verkeren. Een daarvan is overigens Oekraïne.

De arme debiteurenlanden zijn voornamelijk, maar niet uitsluitend, verspreid over Afrika en Latijns-Amerika. Deze landen zijn bewust arm en onontwikkeld gehouden door het IMF en zijn criminele zuster de Wereldbank. De laatste tijd hebben veel van deze landen sterk teruggedrongen tegen de internationale kapitaalklasse en de instellingen die ze onder controle heeft. Argentinië, evenals de meeste van zijn Latijns-Amerikaanse buren, ervaart zijn eigen financiële crisis. President Alberto Fernandez heeft het IMF consequent aan de kaak gesteld omdat het worstelt met meer dan $ 40 miljard aan buitenlandse schulden.

Fernandez beschouwt deze schuld als “giftig aangezien deze is aangegaan tijdens de regeringen van corrupte, door het Westen gesteunde marionettenleiders. Weinig landen in Latijns-Amerika zijn aan hetzelfde probleem ontsnapt. Hij heeft onlangs China het hof gemaakt en een Chinese investering van $ 40 miljard veiliggesteld. Onder andere ontwikkelingsprojecten het zal een nieuwe, in China gebouwde kerncentrale van de volgende generatie bevatten.

In Brazilië is de immens populaire voormalige president Lula da Silva, die in een stille staatsgreep is afgezet, weer actief en zal naar verwachting winnen. Hij heeft zich krachtig uitgesproken over de noodzaak om de hegemonie van de dollar te doorbreken en een nieuwe Latijns-Amerikaanse regionale munteenheid in te voeren. Het grootste deel van Latijns-Amerika staat achter het initiatief, en velen zoeken op dezelfde manier en maken China het hof voor ontwikkelingsgelden. Het raamwerk voor de nieuwe munt is er, het heet de SUR en ligt buiten het bereik van het IMF.

Soortgelijke initiatieven zijn genomen in Afrika, waar de Afrikaanse Ontwikkelingsbank (naar het voorbeeld van de Aziatische Ontwikkelingsbank) ook werkt aan een pan-Afrikaanse munteenheid die is ontworpen om de Afrikaanse naties te bevrijden van de tirannie van het IMF.

De westerse financiële kliek is bezorgd, zeer bezorgd. Op de recente bijeenkomst van het IMF in Washington verklaarde de nieuwe hoofdeconoom Pierre-Olivier Gourinchas dat hij “ervan overtuigd” is dat de bedreigde economieën “de juiste keuze zullen maken en niet naar de andere kant zullen springen”. Daarmee bedoelt hij natuurlijk China en Rusland, en het pro-groei, pro-ontwikkelingsmodel dat ze promoten. Voor degenen die op zoek zijn naar een redenering achter de huidige tragedie in Oekraïne, zou het bovengenoemde een aanwijzing moeten geven.

Het Westblok, inclusief Japan, heeft een schuldniveau dat vergelijkbaar is met dat van de ontwikkelingslanden. Japan heeft in feite de hoogste schuld ten opzichte van het BBP ter wereld. Toch kunnen we geen hervorming verwachten van de huidige financiële orde die het Westen domineert. De crisis in Oekraïne versterkt de chronische voedsel-, energietekorten en inflatie waarmee het Westen wordt geconfronteerd. We vergeten tenminste dat deze problemen zich opstapelden lang voordat Oekraïne centraal stond. Het Westen wordt geconfronteerd met een systematische crisis, zowel economisch als sociaal, en het lijkt geen andere oplossing te hebben dan meer geld drukken en oorlog. Geen van beide zal helpen.

Sinds 1945 en de uitvoering van de Bretton Woods-overeenkomst wordt de wereld gegijzeld door een financieel systeem dat is ontworpen om een ​​kleine minderheid in de kapitaalklasse te helpen. Arme landen moesten arm worden gehouden en elke echte economische ontwikkeling moest worden ontmoedigd. Het is een financieel systeem dat handelt in menselijk lijden en ellende. Het was het nieuwe gezicht van het rijk, het financiële neokolonialisme. De enorme middelen van het Amerikaanse leger werden over de hele wereld ingezet om ervoor te zorgen dat geen enkel land van de plantage afdwaalde. Toch kan niet worden verwacht dat zelfs de macht van het leger het antiwesterse momentum dat nu gaande is, zal onderdrukken. Om Napoleon te citeren: “Er is iets machtiger dan alle legers in de wereld, dat is een idee waarvoor de tijd is gekomen”. Die tijd is aangebroken. Welk land het eerste zal zijn om zijn buitenlandse schuld volledig af te wijzen en opnieuw te beginnen met een eerlijk financieel systeem, weten we niet. Wat we wel weten, is dat het zijn nieuwe systeem zal baseren op een systeem dat zo bekwaam is aangetoond door de Chinezen, gebaseerd op groei en ontwikkeling. Elk land dat alleen zo’n stap zet, kan verwachten de volledige toorn van het rijk op de hals te halen, maar een aantal gelijkgestemde landen die samenwerken, zullen in aantal sterk zijn. Alle indicatoren wijzen erop dat dit nu gebeurt.

Ooit beschouwd als een probleem van de derde wereld, komen chronische voedsel- en energietekorten samen met onbeheersbare inflatie naar het westen. Scènes waarvan men recentelijk in Sri Lanka getuige is geweest, kunnen binnenkort worden herhaald in de straten van Europa en Amerika. Op korte termijn komen er voor iedereen moeilijke tijden aan, maar een wereld die is bevrijd uit de klauwen van het rijk belooft een betere toekomst voor de hele mensheid.

Veel succes met die Grote Reset, Klaus…