Een korte video werd onlangs onder onze aandacht gebracht op Twitter. Het toont een man en een vrouw (buiten de camera) die naar een hek van gaashekwerk rond een betonnen erf trekken en een kort gesprek voeren met een man aan de andere kant.

De man is een van de tientallen mensen die in langzame circuits tegen de klok in lopen rond wat een ongebruikte parkeerplaats lijkt te zijn. Hij is beleefd tegen de vreemden en bespreekt hoe streng de beveiliging is, hoeveel bewakers er op elke verdieping zijn en hoe vaak ze naar buiten mogen voor deze “oefening”.

Op dat moment komt een bewaker naar hem toe en vertelt de man dat hij niet door het hek mag praten, en er ontstaat een korte ruzie. De bewaker vertelt de mensen in de auto dat ze met niemand in de faciliteit kunnen praten zonder toestemming van “het kantoor”. Na enkele ogenblikken van aandringen houdt de bewaker op, waarschijnlijk om het incident aan zijn supervisor te melden.

Het stel in de auto en de vreemdeling achter het hek neemt op vriendschappelijke voet afscheid van de man die opmerkt dat hij zeventienhonderdvijftig pond heeft betaald om daar te verblijven.

Omdat dit geen gevangenis of detentiecentrum is, het is een “quarantainehotel”.

Je kunt de video hier bekijken:

De quarantainehotels zijn eerder in de reguliere media geweest, waarbij de berichtgeving erop was gericht dat ze duur waren, vreselijk eten hadden en saai waren. Maar deze kleine clip biedt iets ergers dan dat: een kleine glimp van de mensonterende aard van detentie. De mission-creep van willekeurige regels, tot op de letter afgedwongen door mensen die ofwel te onwetend zijn om beter te weten of die bereidwillig kwaadaardig zijn, is een vaak herhaald motief in de menselijke geschiedenis. Het belooft nooit veel goeds.

Het is veelzeggend om (zoals Hugo doet aan het einde van de video) het grijze gebouw – met zijn grijze hek en grijze tuin vol mensen die in grijze cirkels lopen – te contrasteren met de recente G7-top in Cornwall.

Niet de officiële foto’s van de G7 natuurlijk, want die zijn allemaal netjes geënsceneerd en sociale afstand houdend, maar de uitgelekte foto’s van de G7 barbecue.

Quarantine “hotel”:

G7 barbecue:

Quarantine “hotel”:

G7 barbecue:

Let op het gebrek aan social distancing. Let op de afwezigheid van maskers (behalve natuurlijk voor de nederige bedienden). En natuurlijk hoefde helemaal geen van hen te betalen om erbij te zijn. We betaalden ze zelfs letterlijk een salaris om het te doen – en betaalden vervolgens ook de catering, alcohol en accommodatie.

Zien deze ‘wereldleiders’ er voor jou uit als mensen die midden in een levensbedreigende pandemie zitten? Lijken ze op mensen die oprecht geloven dat ze kans maken op een vreselijke ziekte?

Wanneer de mensen die ons deze bevelen geven, ze zelf niet opvolgen, tonen ze zich als “huichelaars”. Ze laten zien dat ze leugenaars zijn. Ze geven toe dat ze niet echt geloven wat ze zeggen.

Het is duidelijk dat de regels van het ‘nieuwe normaal’ alleen gelden voor gewone mensen. En dat is net zo zeker een teken dat het nu niet – en nooit – echt over het “beschermen” van iemand ging. Het ging altijd om controle.