Een paar gigantische voetafdrukken gegraveerd net buiten de ingang van de Ain Dara-tempel wijzen op het belang en het mysterie van deze plek. Deze voetstappen herinneren ons aan een lang vergeten tijd dat ‘goden’ tussen mensen liepen, of misschien alleen om ervoor te zorgen dat de volgende generaties de tijd dat reuzen onder ons liepen niet zouden vergeten of ontkennen.

De ruïnes van een ooit opmerkelijke structuur lagen net ten westen van het Syrische dorp Ain Dara, ten noordwesten van Aleppo.

Het trok voor het eerst de aandacht in 1955 toen een enorme basaltleeuw toevallig in het gebied was ontdekt. Het stond daar als een trotse herinnering aan een oude cultuur, dus archeologen begonnen er al snel belangstelling voor te krijgen.

Het opgravingsproces duurde tussen 1980 en 1985, en wat ze hadden ontdekt ontblootte gelijkenis met de bijbelse tempel van Salomo, hoewel later bleek dat het niet dezelfde gebouwen waren.

De overeenkomsten tussen de ‘Ain Dara’ -tempel en de tempel die in de bijbel wordt beschreven, zijn inderdaad opvallend ”, aldus Bible History Daily.

Beide gebouwen werden gebouwd op een enorm kunstmatig platform (2,5 voet) gebouwd op het hoogste punt in hun respectieve steden ”

Het platform waarop de tempel stond werd aan alle kanten bewaakt door leeuwen, sfinxen, berggoden en andere mystieke wezens met lange klauwen waarvan alleen de voeten overblijven, allemaal gesneden uit grote blokken basalt.

De tempelportiek was bereikbaar na het beklimmen van een kolossale trap geflankeerd aan beide zijden door een sfinx en twee leeuwen. De middelste kamer zou dan toegankelijk zijn, gevolgd door de grote hal met aan het einde het binnenste heiligdom versierd met cultusbeelden.

Een van de meest interessante aspecten van de Ain Dara-tempel zijn de voetafdrukken (ongeveer 1 meter lang) gegraveerd in de stijve stenen vloer bij de ingang van de tempel.

Eén paar voetmerken bevindt zich op de vloer van de portiek, terwijl een tweede voetafdruk ongeveer 30 voet verwijderd is, net bij de ingang naar de grote hal.

Het zou een aanzienlijke sprong van 30 voet kosten om van de ene voetafdruk naar de andere te reiken, of gewoon een normale stap als het wordt uitgevoerd door een reus van 65 voet lang.

Historici zeggen dat deze markeringen niet werden achtergelaten door echte reuzen die in de oudheid over de aarde liepen, maar ze vormen nog steeds een mysterie dat niet kan worden verklaard of begrepen.

Het is mogelijk dat de makers van deze tempel verantwoordelijk waren voor deze bijzondere gravures, maar het is nog steeds de vraag waarom; en wat was hun doel?

Op het eerste gezicht onthullen de gigantische voetafdrukken ons voorvaderenbeeld van gigantische mensachtige wezens, en ze konden een herinnering zijn aan deze ouden die mogelijk de goden waren die in deze tempel werden aanbeden.

De Ain Dara-tempel is vermoedelijk gebouwd aan het begin van de ijzertijd, ergens tussen 1300 en 1000 voor Christus. Het werd uitgebreid door de Syro-Hettieten, een groep politieke entiteiten die ontstonden na de val van het Hettitische rijk.

Ze werden de dominante macht in het oostelijke Middellandse Zeegebied tot hun ondergang door het Neo-Assyrische rijk tegen het einde van de 8e eeuw voor Christus.

Het achtergelaten erfgoed kan op veel manieren worden geïnterpreteerd. Wat zeker lijkt, is de weelderige culturele invloed van het oude Mesopotamië, respectievelijk van de Sumeriërs.

Hoewel er een millenniaal verschil is in de tijdlijn van deze volkeren, vertonen de symbolen en beelden die op de muren van beide beschavingen zijn gegraveerd een sterke gelijkenis.

De gigantische voetafdrukken van één meter die in de tempel van Ain Dara zijn ontdekt, kunnen afdrukken van de goden zijn. Deze mystieke heersers worden door de Sumerische koningslijst beschreven als mythische wezens van vóór de zondvloed en tot het ontstaan ​​van de mensheid.

Slechts een handvol van hen is officieel bevestigd door de moderne geschiedenis, hoewel hun namen en koningschap gegraveerd lijken op de Sumerische artefacten.

Het is mogelijk dat de Syro-Hethieten het beeld van hun goden met zich meedragen en tempels bouwden om hen te eren. Wetende dat een naderende ondergang van hun cultuur onvermijdelijk was, lieten ze aanwijzingen achter die herinneren aan deze gigantische heersers en leraren die als hun makers werden beschouwd.

Hoe dan ook, de Ain Dara-tempel voegt nog een stukje toe aan de puzzel van de mensheid.

Hoewel veel aspecten niet met zekerheid en op een officiële manier kunnen worden verklaard, kunnen we onze intuïtie dit keer voor ons laten raden. We leven tenslotte onze eigen realiteit en hebben onze eigen overtuigingen.