Europa heeft onlangs zijn Green Deal uitgebracht – en het is niet veel beter dan de Amerikaanse versie.

Het huidige merk van de links neigende politicus draait om het vervangen van wat echt werkt door wat goed klinkt. De moderne politiek, of het nu in de VS of Europa is, gaat over het nemen van een kettingzaag voor alles wat zelfs een klein beetje succes opleverde om de goden te sussen die progressieve orthodoxie omarmen. Er is geen beter voorbeeld hiervan dan fossiele brandstoffen, energiebronnen die ons uit armoede en duisternis hebben gehaald en ons ongelooflijke rijkdom hebben gegeven waarvan de wereld nog nooit getuige was geweest. Waar is links in geïnteresseerd? Confiscatie, vriendjespolitiek, centralisatie en dwang om klimaatverandering te bestrijden. De Europese Unie zal deze doelstellingen bereiken door middel van de nieuwe Green Deal.

Wat is de Green Deal?

De Europese tegenhanger is een beetje realistischer dan de Amerikaanse versie en streeft naar netto nulemissies binnen 30 jaar in plaats van over tien jaar. Maar dat is waarschijnlijk het beste wat u kunt zeggen over dit voorstel, dat door het Europees Parlement is goedgekeurd – sommige beleidsmakers hadden gevraagd om nog grotere ambities in het klimaatveranderingsplan op te nemen. Over het algemeen is de Green Deal slechte economie die de toch al sombere omstandigheden in Europa zal beïnvloeden en de vertraging zal verergeren.

De Green Deal begint door de Europese Commissie die alle wet- en regelgeving van de Europese Unie onderzoekt en ze vervolgens aanpast aan de nieuwe klimaatdoelstellingen van het blok. Als je dacht dat de voorschriften van de E.U. al ernstig waren, wacht je maar tot maart 2021 wanneer de bureaucraten een pakket zullen indienen met alle statistische goodies. Groot-Brittannië zal dat in ieder geval niet hoeven.

Beleidsmakers willen een circulaire economie implementeren, een die de duurzaamheidsfactor benadrukt in hoe het continent dingen produceert. Het doel is om minder materialen te verbruiken en te zorgen voor meer concentratie op hergebruik en recycling.

Net als de Green New Deal (GND), is het vlaggenschipprogramma van de E.U. de renovatie van gebouwen op zijn minst “verdubbelen of zelfs verdrievoudigen”. Tegenwoordig bedraagt ​​dit cijfer ongeveer 1%, dus als we dit cijfer oplopen, zouden we interventies en mandaten moeten verzinnen om ervoor te zorgen dat gebouwen efficiënter zijn.

Een bepaling is het invoeren van CO2-tarieven voor landen die weigeren hun broeikasgasemissies te verminderen met een vergelijkbaar percentage als Europa. Een ander aspect dat vriendjespolitiek heeft geschreven, is het versterken van publiek-private partnerschappen ter ondersteuning van onderzoek en innovatie in technologieën die leiden tot koolstofarme staalproductie, groene batterijen en beter voedingsstoffenbeheer door boeren.

Een veelgebruikt woord in het plan van de Commissie is “promotie”. Ambtenaren willen alternatieve duurzame brandstoffen promoten. Ze willen het gebruik van elektrische voertuigen bevorderen. Ze willen landbouwproducten zonder ontbossing bevorderen. Ze willen een vermindering van het luchtverkeer en meer vervoer per spoor en over water bevorderen. Promotie is een vriendelijker woord voor dwang.

Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, is van mening dat dit het “maanmoment” in de regio is:
“We hebben nog niet alle antwoorden. Vandaag is het begin van een reis. Dit is Europa’s man op de maan moment. Ons doel is om de economie met onze planeet te verzoenen en deze voor onze mensen te laten werken.”

Euro’s en centen

Hoeveel gaat dit allemaal kosten? In de VS heeft de GND een prijskaartje van ongeveer $ 93 biljoen. De GD ontvangt naar schatting E.U. ondersteuning van financiering van $ 100 miljard. Dit is een koopje totdat je je realiseert dat dit niet de totale kosten zijn die nodig zijn om de doelstellingen van de E.U. te bereiken. Het is in wezen startgeld om dingen op gang te brengen, een zogenaamd overgangsmechanisme. De uiteindelijke telling zal waarschijnlijk een stuk hoger zijn.

De andere potentiële kosten zijn de industrieën die door dit initiatief kunnen worden getroffen. Analisten slaan het alarm dat gevestigde bedrijven ernstig getroffen zouden worden door de koolstofarme druk en de grotere focus op hernieuwbare bronnen. Een voorbeeld hiervan zou steenkool zijn.

Steenkool sterft inderdaad een langzame dood, met als voornaamste aanvaller de vrije markt. De ondergang van steenkool wordt echter versneld door de staat, ook al blijft het een belangrijke markt in Oost-Europa – consumptie en productie. Hoewel steenkool geleidelijk afneemt, heeft het nog steeds tienduizenden mensen in dienst en volgens de laatste schattingen zouden binnen de komende tien jaar zo’n 160.000 mensen zonder werk kunnen zitten vanwege de EU.

En je moet denken dat dit ook een steek is naar Rusland. Rusland heeft de rest van Europa de afgelopen jaren veel energie geleverd. De dominantie van Moskou in de energie-industrie is zo immens dat het meer pijpleidingen aanlegt om een ​​groter marktaandeel op de Europese gasmarkt te veroveren. Als de GD echter de wet van het land zou worden, kunnen de pijpleidingen worden gesloopt of buiten gebruik gesteld omdat ze niet langer zouden voldoen aan de normen van de klimaatstrategie.

De grootste kosten kunnen de verloren economische groei zijn.

“De Green Deal is de meest fundamentele verandering in het Europese energiebeleid die we in 20 jaar hebben gezien. Bedrijven in de sector moeten de verstoring die het met zich meebrengt niet onderschatten”, schreef Nick Butler in The Financial Times.

Duidelijk, eenvoudig en verkeerd

Elk voorstel om klimaatverandering te bestrijden en de planeet te redden is gebaseerd op de concentratie van macht en de agressieve uitbreiding van de implementatie en handhaving van regelgeving. Beleidsmakers weigeren de vrije markt toe te staan ​​innovatieve oplossingen voor milieuproblemen te creëren, waarbij ze feitelijk toegeven dat de planeet te belangrijk is om aan de inwoners over te laten. Alleen de overheid, en degenen die ze uitkiezen om de voordelen van overheidsuitgaven te ontvangen, kunnen de beste vriend van Moeder Natuur zijn. Helaas zal deze roekeloze overgave van innovatie en industrie, die veel te vaak voorkomt in de regio, een nieuwe stap zijn in de richting van de ondergang van Europa. Zoals H.L. Mencken schreef: “Voor elk complex probleem is er een antwoord dat duidelijk, eenvoudig en fout is.” De Europese Unie. weet dit maar al te goed.

Bronnen:

Liberty Nation