Gruwelen uit de psychiatrie

0
Luister naar dit Artikel

Hieronder een getuigenis van Sofie. Dat is een fictieve naam, omdat de vrouw in kwestie liever anoniem wil blijven. In haar verhaal vertelt ze wat ze zoal heeft meegemaakt in de psychiatrische hel.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


“Ik ben vergiftigd geweest maar mijn spirit wordt tot op vandaag steeds sterker. Als hulpmiddel focussen op één bepaald item. Want zelfs schrijven kon ik niet meer. Ik heb één iemand gekend die alle medicatie weigerde en zij is waarschijnlijk tot op vandaag nog gecolloceerd. Want dat een collocatie nu beperkt is in de tijd is fictie. Er zijn patiënten waar de collocatie om de 2 jaar wordt verlengd. In Brugge wordt de zweep van collocatie steeds meer gebruikt om je te verplichten inspuitingen te accepteren en worden vaste pillen meer en meer in de vorm van smelttablet opgediend omdat teveel mensen die rotzooi niet willen slikken. Gemakkelijker dan te moeten nagaan en onderzoeken waarom ze het niet willen.

Mijn relationele gezinssituatie is nog altijd naar de knoppen, omdat gezinsrelatie maar uitdraait tot het steeds inprenten van de zwakke persoon. En mijn frustraties daar omtrent leidde steeds tot heviger protest en woede, waardoor mijn spraakvermogen steeds meer onsamenhangender werd (als ik woedend wordt kan ik minder coherent spreken). Dat resulteerde in een verzoek om opname via de collocatie zweep en tot inspuiting, ik ben de naam van het vergif vergeten, het was één uit de oude doos en dan weet je dat die middelen van toen diende om je volledig plat te leggen. Hoeveel vrouwen werden er vroeger blijvend gepsychiatiseerd omdat de man hen niet meer wilde? En dat is nog steeds aanwezig. Er worden nog veel teveel vrouwen die maatschappelijk zwak staan en mannelijk geweld hebben moeten ondergaan, onder psychiatrische begeleiding (lees onder psychiatrisch vergif) geplaatst. Ooit een sterke madam gekend, nu is ze slechts nog een schim van zichzelf en door niet meer te beseffen laat ze zich volledig afhankelijk maken van de psychiatrie en hun vergif. Zij is ontmenselijkt door het verworden tot een speelgoedje van die sector. Maar gegaan en terecht gekomen in afdeling 22 als vrije patiënt. Maar was ik vrij? Nee, want bij verlaten van die instelling ging collocatie volgen. Ik zat om de 2 dagen bij de ombudsvrouw, en 3 maal per week bij de psychiater om mijn medicatie stop te zetten. Ik voelde me echt slecht. Maar op een gegeven moment heeft hij onbewust in zijn kaarten laten kijken. Psychiaters hebben een andere bijsluiter dan de dezelfde medicatie die te verkrijgen is in de apotheek. En al de neveneffecten die niet in zijn bijsluiter stonden, konden ook niet optreden. Ik was een blaadje papier!

Tot mijn geest en lichaam het voor 80% liet afweten. Toen kon ik me nog slechts concentreren op 2 items (Nelson Mandela) en reis, ik had reeds een reis geboekt en betaald, ik brainwashte hen bijna 24 uur op een dag met dat gegeven en de eis. Ik had betaald en ging gaan dus daarom moesten ze me vrij laten. Wat gebeurde er met mij onder medicatie: het omgekeerde van de neveneffecten. In plaats van te verdikken, vermagerde ik steeds verder (bij het verlaten van dat medicinaal gevang woog ik nog 40 kilo!) omdat ik zelfs geen fysieke kracht meer had om te eten. Een wandeling naar de refter van 3 minuten, werd voor mij een wandeling die steeds meer tijd in beslag nam. Plots deed ik er al een half uur over. Als moeder van twee mensjes werd me opgedragen te leren zorgen voor mezelf via poetsen van je eigen kamer. Nu die kracht had ik toch niet meer. Gelukkig heb ik veel sterkte en hulp gekregen van een bepaalde verpleegster in het dagziekenhuis, omdat zij mij kende op een vergif vrije wijze. Want inderdaad, bijna niemand van de verpleegkundige durft ingaan tegen het gezag van de psychiater, de instelling, de farmaceutische sector. Een paar maand geleden was ik zo verheugd een artikel te lezen dat een verpleegkundige zijn jas aan de kapstok heeft gehangen omdat hij weigerde nog verder mee te werken aan het misbruik van medicatie. Elke dag opnieuw zagen ze hoe ik bergafwaarts ging op alle vlakken en steeds kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik geen medicatie wilde.Is het zo leuk een loon te ontvangen op het bloed van een ander? Nu, ik breek de psychiatrie niet volledig af. Er zijn echt wel mensen die stemmen in hun hoofd hebben en meestal zijn dit stemmen die aanzetten tot dood maken van iets of iemand. Er zijn altijd wel personen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers, die het goed menen, maar toch, zij zijn gebonden aan het systeem. Maar wat ik vooral geleerd heb is dat psychiatrie werkt als een sekte. Alle emotie wordt geklasseerd als ziekte, waardoor je steeds met een glad gestreken gezicht moet rondlopen. Want wat is er ziekelijk aan, als je als moeder weggenomen wordt van je kinderen en daar dagen lang om huilt? Daarbij concluderen ze dan maar dat je niet geneest omdat je geen inzicht hebt in je ziektebeeld. Dan vraag ik me af of een beenbreuk niet kan genezen omdat je geen inzicht hebt in het beenbreuk euvel?
Ik kan zoveel dingen nog neerschrijven, maar ik weet dat deze website gelezen wordt. Daarom het volgende: Naar eigen ervaringen, paranoia festijn gehad naar aanleiding van hoofdletsels, kan men eerst de oorzaak opsporen vooraleer een psychiatrische stempel op iemand gedrukt wordt. Had ik naar een ziekenhuis geweest, dan hadden ze me mijn herseninfarctjes gedetecteerd en er naar toe medicinaal gehandeld. En stop met de ganse familie in de psychiatrie onder te dompelen. Ik ben vooral gediagnosticeerd aan de hand van het psychiatrisch verleden van mijn moeder en mijn zus. Hoela? Kan dat zomaar? Stop met het nog zwakker maken van psychiatrische patiënten t.o.v. familie, vrienden, kennissen, de maatschappij en dit niet met rode neuzen of zo, maar daadwerkelijk op het terrein. Waarom de positieve effecten niet op de voorpagina plaatsen? Ik heb gemerkt dat psychiatrische patiënten veel verder staan in het herschapen van afval naar een concreet product, veel verder dan de zo gezegde open maatschappij..
Denk na voor je begint. Bedenk eens evenveel gevaren van een psychiatrisch systeem aan huis. Ik geef een voorzet: vrije keuze van dokter valt weg, omdat ze zich groeperen in zo’n systeem. Wie heeft controle over de behandeling van patiënten aan huis? Als je mijn voorgaande hebt gelezen, liever centen op het bloed van een ander dan je mond open doen, is een bezoekje van 3 à 4 personen geen waterdichte garantie tegen misbruik en zeker niet, omwille van het feit dat psychiatrische patiënten medicinaal onmondig worden gemaakt. Waarom moet de maatschappij steeds wijder en dieper ingedompeld in die sekte? Ik slik als er wordt opgeroepen dat je als burger veel meer moet praten, dat een bezoek aan een psycholoog een psychiater, een modern verschijnsel moet worden. En als je weet dat steeds meer psychiaters en psychologen zich inschrijven in de psychiatrie aan huis (Beernem, Brugge, Ieper, St-Jan, de zwarte zusters, …) Maar vooral omdat ik mijn ziel slechts deel met mijn intiemste vrienden, vriendinnen. En daar heb ik recht op!
Verzet je tegen besparen op de uitkering van zieken. Want het is algemeen gekend dat onder invloed van die psychiatrische medicatie de patiënten al heel blij zijn met 1 euro. En dat de vele verzorgenden daar zelfs van profiteren. Daar ik aanvankelijk niet in Brugge wilde ben ik eerst naar Ieper getrokken. Onder invloed van Risperdal (gevaarlijk vergif: zelfmoordneigingen nemen toe, psychoses worden opgewekt en totale incontinentie en opstopping veroorzaakt) was ik aan het breien. met een lach en vriendelijkheid kreeg ik 1 euro van een verpleegster voor een sjerp dat ik voor haar had gebreid. Ik uitte niks, maar binnenin werd ik woedend van zo’n misbruik. (Nota bene de wol die ik gebruikte kostte op mijn rekening het 5 dubbele van de opbrengst van de sjerp!) Het 1 euro verdienmodel, ondergraaft jullie loon.

Ik had een psycholoog die me maar steevast wilde overtuigen van trauma’s opgelopen tijdens mijn jeugd (die periode was ik stiekem vergif vrij, wegens het ontdekken van een vaste pil dat ze toch nog uiterst zeldzaam voorschreven. Ik heb er wel voor geknokt) Ik was zodanig geschokt dat ik hem (straf=opname=gevaar) van repliek diende met het volgende: “Hoe haal jij, een psycholoog, het in je hoofd trauma’s aan te praten bij een ander.” Het kan misschien wel zijn dat sommige mensen blijvend gebukt gaan over een gemis, tekort, maar bij mij heeft dat nooit gespeeld. Ik ben, zoals een fysieke tekortkomend mens, veerkrachtig om een gemis, tekort, handicap om te buigen naar iets veerkrachtigers. Ik ben een natuurmens.
Pas na heel dat psychiatrisch gedoe (hierboven heb ik aangetoond dat ik min of meer een doodsstrijd heb moeten voeren wat me naar de kern van mijn bestaan heeft gevoerd en me mijn sterke geest en wil heeft doen ontdekken) heb ik eindelijk onafhankelijk een mri scan kunnen ondergaan en met wat neuzen op internet ontdekt dat ik een hooggevoelig persoon ben. Een van die kenmerken is dat ik veelal nefast reageer op medicatie. Ik weet niet of jij onder medicatie zit, maar nu ken ik de reden waarom ik bij zo’n vergif zowel lichamelijk als geestelijk altijd aftakel. Tal van mensen die psychiatrische medicatie krijgen gaan in hun denken en onafhankelijkheid geleidelijk achteruit. Bij mij was dat direct. Zowel bij zyprexa, aangevuld met een andere pil (in Brugge en nu thuis ook, zijn er velen die wel tot 10 pillen per dag moeten slikken waarschijnlijk met in hun achterhoofd: als de ene pil niet werkt zal die andere wel werken zeker), een pil en vanaf nacht één stond ik op met blauwe plekken over heel mijn lichaam, maar ik ken de naam niet meer van die pil, als Risperdal spuit (hou je vast: om de 2 weken) als die laatste spuit (naam vergeten). Schrijven, zelfs dat kon ik niet hoor. (Oplossing: dictafoon. Zelf geschrokken hoe sterk ik was afgedaald)
En met dit systeem van psychiatrie aan huis geraak je niet af van het vergif. Zodra je weg bent uit het ziekenhuis, staat de thuisverpleging aan je deur. Ik heb geweigerd en via krachtig optreden bij een andere psychiater (ze zit nu ook in het systeem) is dat stopgezet. Zeg, moeder van 2 mensjes steeds je mond moeten open doen ter controle van het inslikken van de pil? Mijn hoela hoor!”

Dit was het eerste deel. Vermoedelijk stuurt Sofie later nog een deel.

Die stemmen in het hoofd kunnen verschillende dingen zijn:

  1. Ofwel hoort de mens in kwestie de stem van een wezen anders dan zichzelf, bijv een buitenaards wezen;
  2. Ofwel hebben we hier te maken met mind-control. Mk-Ultra.

    Bron: https://nieuwsvaneuropa.wordpress.com/2015/12/01/gruwelen-uit-de-psychiatrie/

Share.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later