Luister naar dit Artikel

Roemenië staat bekend om de verhalen van reuzen die in het hele land woonden. Veel bewijsstukken tonen dat de Roemeense verhalen over de reuzen waar zijn.

Afhankelijk van de regio van Roemenië, waar de legenden vandaan komen, zijn er verschillende namen voor reuzen. In het Bozioru gebied staan reuzen bijvoorbeeld bekend als “tatars” ( “Tartari”).

Bekend onder de naam van “De Hyperboreeërs Gallerij ‘of’ Gallerij 13 ‘, bevindt de plaats van deze verbazingwekkende ontdekking zich onder het dorp Cornea. Een aantal andere vondsten werden gedaan op deze locatie in 1976.

Echter, in de naam van “veiligheid” werden de antropologische en archeologische vondsten te ongewoon en schokkend voor de tijd geacht, zodat de galerie permanent werd afgesloten.

De grafsteen was niet het enige ongebruikelijke object gevonden in de galerij. Erop, vonden de archeologen een 10 meter (32,8 ft.) Hoog skelet van een reus. Blijkbaar was de reus daar begraven na zijn dood, met zijn benen verzameld op één zijde.
Bij gebrek aan de juiste apparatuur die nodig is om een dergelijke vondst te analyseren, werd het skelet naar Moskou verzonden. Helaas is er niets meer gemeld over de reus sindsdien.

Wat de grafsteen betreft, een nieuwe reeks onderzoeken stonden gepland om deze te analyseren in 2012. Het overblijfsel werd weer opgegraven en toonde aan dat het zes meter (19,7 voet) breed, twaalf meter (39,4 voet) lang en drie meter ( 9,8 voet) hoog is.

Het woog bijna 1700 ton en bevatte ergens rond de 900 ton van massief goud. Om een vergelijking te maken, zou voor een dergelijke hoeveelheid goud meer dan twintig jaar aan de mijnbouw werkzaamheden nodig zijn om te verzamelen.

Het laatste wat bekend is over de grafzerk is dat in 80 kleinere stukken was gesneden om het transport mogelijk te maken. En wat de bestemming betreft, het is niet bekend waar deze nu ligt
.
Tijdens de opgraving, onthulde het optillen van de grafsteen ook de ingang van een pit. De vier meter (13.1 voet) diameter pit had een dalende spiraal trap en een melkachtig violet licht straalde van binnenuit.

uit een nadere inspectie van de treden werd duidelijk dat het leek alsof ze uitgesneden waren in de wanden van de put door een laser en van het licht, kon niemand de bron bepalen.

Benieuwd naar de bron van het licht te vinden en om te zien wat erin zat, daalde de paleolinguist af in de put, maar niemand bleek moedig genoeg om zich bij hem aan te sluiten. De nacht ging voorbij en de man kwam nooit meer terug uit de put.

Uiteindelijk verzegelde het leger de ingang van de put, evenals de gehele Gallerij 13, met cement. De aanwezigen hebben nooit meer gesproken over de ontdekkingen, omdat ze allemaal een geheimhoudingsverklaring hadden moeten ondertekenen, dus wat er achter de trap van de put zit blijft een mysterie.

(Ancient-origins.net)