We weten sinds de eerste weken van de pandemie dat leeftijd de beste voorspeller is van COVID-19-sterfte en dat het risico op overlijden voor jonge mensen verwaarloosbaar klein is.

Een brief in de New England Journal of Medicine meldde dat tot eind juni 2020 nul Zweedse kinderen van 1-16 jaar stierven aan COVID-19. En slechts 15 werden opgenomen op de IC, van wie er vier een ernstige onderliggende gezondheidstoestand hadden.

Engeland is natuurlijk een veel groter land dan Zweden, en het is alweer een heel jaar geleden dat die Zweedse gegevens werden verzameld. Dus hoeveel Engelse kinderen zijn overleden aan COVID-19?

In een niet-gepubliceerde studie probeerden Clare Smith en collega’s het aantal COVID-19-sterfgevallen te identificeren onder mensen onder de 18 jaar tussen maart 2020 en februari 2021. Ze onderzochten gegevens uit de National Child Mortality Database, die was gekoppeld aan testgegevens van Public Health Engeland en comorbiditeitsgegevens van nationale ziekenhuisopnames.

Dankzij de structuur van hun dataset konden de auteurs onderscheid maken tussen sterfgevallen die aannemelijk waren van COVID-19 en sterfgevallen die alleen met COVID-19 waren.

3.105 onder de 18 jaar stierven door alle oorzaken in Engeland tijdens de relevante periode. 61 daarvan waren mensen die positief waren getest op het virus. De auteurs stelden echter vast dat slechts 25 daadwerkelijk werden veroorzaakt door COVID-19. En van de 25 had 76% een ernstige onderliggende gezondheidstoestand.

Aangezien tot februari 2021 naar schatting 469.982 jongeren onder de 18 jaar besmet waren met het virus, was het overlevingspercentage in deze leeftijdsgroep (het omgekeerde van de IFR) 99,995%. Bovendien werd 99,2% van de totale sterfgevallen veroorzaakt door andere dingen dan COVID-19.

De bevindingen van Smith en collega’s onderstrepen hoe klein het risico van COVID-19 is voor jonge mensen, en daarom – zou ik zeggen – waarom een ​​gerichte beschermingsstrategie de voorkeur had boven algemene lockdowns.

Al op 10 april 2020 publiceerde Martin Kulldorff – co-auteur van de Great Barrington Declaration – een artikel op LinkedIn met de titel ‘COVID-19 Counter Measures Should be Age Specific’.

Op basis van de gegevens die toen beschikbaar waren, schatte hij dat de blootstelling van 3,5 miljoen kinderen zou moeten stoppen om hetzelfde aantal sterfgevallen te voorkomen als men zou kunnen voorkomen door 1.000 70-plussers te beschermen. Hij voerde daarom aan dat Covid-tegenmaatregelen per leeftijd moeten verschillen.

Een soortgelijk argument werd gemaakt door George Davey Smith en David Spiegelhalter in een stuk voor The BMJ afgelopen mei. Deze auteurs riepen op tot “gelaagde afscherming”, maar merkten op dat dit “een verschuiving zou vereisen van het idee dat we allemaal ernstig worden bedreigd door de ziekte”.

Volgens medisch onderzoeker Russell Viner, die met Nature sprak, “is er een algemeen gevoel onder kinderartsen dat waarschijnlijk te veel kinderen werden afgeschermd tijdens de eerste golf.” En de epidemioloog Elizabeth Whittaker zei dat inspanningen om kinderen te beschermen “waarschijnlijk meer stress en angst voor gezinnen hebben veroorzaakt dan voordeel”.

Naast “stress en angst”, is er ook het leerverlies dat gepaard gaat met maandenlang online lesgeven. Dit alles vergeleken met de marginale impact die het sluiten van scholen had op de verspreiding van COVID-19.

Als we terugkijken op de reactie op Covid, zullen er serieuze vragen moeten worden gesteld over de kosten van lockdown, niet alleen voor de samenleving in het algemeen, maar voor jongeren in het bijzonder.

Bronnen: The Daily sceptic