Geen zin in paars haar? Denk je niet dat een lezing over je eigen giftige mannelijkheid klinkt als goed kussengesprek? Ga je Little Women niet op een date zien? Dat betekent dat je waarschijnlijk een blanke supremacist bent, of zelfs een massamoordenaar.

Dat is volgens expert Vicky Spratt, die onlangs een boze reactie schreef op de verklaring van de Britse zanger en acteur Laurence Fox dat hij niet zou uitgaan met “woke vrouwen”. Fox is de laatste tijd een iconoclast geworden, eerst voor het belachelijk maken van het idee van ‘wit privilege’ op een BBC-paneel, en vervolgens voor het toelichten van zijn datingvoorkeuren in een Sunday Times-functie.

"To call me a #WhitePrivilege male is to be racist, you are being racist"

Laurence Fox speaks for us all when he is says he is sick of the race narrative rammed down our throats by the chattering classes, media elite and disconnected politicians. ENOUGH!pic.twitter.com/3nj2grWbWw

— Darren of Plymouth 🇬🇧 (@DarrenPlymouth) January 17, 2020

“Er is niets grappig aan de dingen die Fox … zegt,” schreef Spratt. “Het is gevaarlijk.” Deze overtuigingen, vervolgde ze, voeden zich met ‘andere extreemrechtse ideeën’, die vervolgens ‘gevaarlijk’ in de offline wereld terecht kunnen komen ‘, zoals het geval was toen een extreemrechts Labour-parlementslid Jo Cox in 2016 vermoordde, of wanneer een blanke supremacist vorig jaar 51 mensen in Christchurch neerschoot.

Dat is nogal een sprong. En nogal de beschuldiging om te maken, gezien het feit dat de verklaringen van Fox  niet controversieel zijn.

Volgens een onderzoek uit 2019 omschrijft minder dan een derde van de Britse mannen zichzelf als ‘feministisch’. Dat is hetzelfde ratio dat vindt dat “vrouwen gelijke rechten geven als mannen ver genoeg is gegaan”. En dat is bovenop een peiling van 2018 – uitgevoerd door Spratt’s publicatie, Refinery29, die ontdekte dat meer dan de helft van de ondervraagde millennial vrouwen zichzelf niet als feministen beschouwen.

Maar het feit dat het interview van Fox zo’n media-terugslag veroorzaakte – de Guardian heeft zijn muziekcarrière, zijn acteerwerk en zijn politieke overtuigingen in drie afzonderlijke kolommen verpest en BBC’s Vragenuur een “galfestival” genoemd omdat hij hem zelfs had gehost – is een indicatie van de ontkoppeling tussen media-liberalen en de echte wereld.

Spratt veroordeelde Fox voor ‘legitimering van haat en verdeeldheid’ en het aanmoedigen van een ‘grotere weerslag tegen diversiteit en vooruitgang’. Merk op dat “vooruitgang” hier “vooruitgang naar een linkse utopie” betekent en “diversiteit” duidelijk niet “diversiteit van gedachten” omvat. Fox werd op dezelfde manier gemeden door de vakbond Equity, die een brief uitvaardigde dat alle Britse thespians opdroeg hem “ondubbelzinnig” aan de schandpaal te nagelen en hem een ​​”schande voor onze industrie” te noemen. De acteur zelf beweert dat hij doodsbedreigingen ontvangt van sommige gewelddadige kijkers.

Maar terug in de echte wereld is weigeren “woke” vrouwen te daten tot op heden niet ‘gevaarlijk’. Het is gewoon een voorkeur. Om dezelfde reden zou ik niet uitgaan met een toegewijde astroloog, een activist van de Groene Partij of een wedergeboren christen. Hun wereldbeeld zou eenvoudigweg niet samenvallen met het mijne.

De legioenen vrouwelijke lezers van Spratt en de Guardian zijn vrij om zo ‘woke’ te zijn als ze willen en verkondigen hun overtuigingen zo luid en trots als ze nodig achten. Maar niemand kan worden gedwongen om met ze te daten. De partnerkeuze van een man ‘gevaarlijk’ noemen, is een even belachelijk argument als het geraaskal van kelderwoning bewonende gekkies die geloven dat een door de staat geleverde maagdelijke vrouw hun geboorterecht is.

Om een zin uit het lexicon van ‘de woke’ te lenen, iemand uitschelden om je aantrekkelijk te vinden, is een heel “giftig mannelijk” ding, nietwaar?

Feministische schrijver Carol Hanisch verklaarde in 1969 dat ‘het persoonlijke politiek is’, en de ophef over de datingvoorkeuren van Fox is de vrucht van dat specifieke onderdeel van het feministische denken. Wanneer het individu politiek is, is persoonlijke keuze reden voor politieke aanval. Volgens Spratt en haar soortgenoten kiezen mannen openlijk voor fascisten en moordenaars door te weigeren uit te gaan met radicaal links. Het zijn politieke vijanden.

Je zou kunnen denken dat het eindresultaat van dergelijke persoonlijke, privé-keuzes onderworpen aan ideologie indringing is, zelfs totalitarisme.

Maar de voorstanders van deze ideologie zijn zich niet bewust van deze implicaties, omdat ze blind zijn voor hun eigen hypocrisie.

Dezelfde commentatoren die niet-ontwaakte mannen als een stap verwijderd van massaschutters beschouwen, schrijven ook regelmatig columns waarin hun (meestal vrouwelijke) lezers wordt geadviseerd conservatieve kiezers uit te filteren op dating-apps en potentiële vrijers te vermijden die rechtse kranten lezen. Het zijn dezelfde opiniestrijders die de weigering van heteromannen om transgendervrouwen te daten ‘belachelijk’, ‘bevooroordeeld’ en ‘transfobisch’ noemen.

Fox is een publieke figuur en is dus een bliksemafleider geworden voor woede. Maar wat kan een gewone Henk doen? Een man die niet wil dat zijn relaties eindeloze discussies bevatten over geïnternaliseerde vrouwenhaat of de machtsdynamiek van zijn seksleven geanalyseerd door een intersectionele feministische lens?

Het antwoord is simpel. Ga uit met wie je maar wilt en laat media-gekken je nergens voor laten schamen, jij mooi fascistisch varken 🙂

Bronnen:

RT