Een geliefde samenzweringstheorie is dat de hele wereld wordt gecontroleerd door een steenrijke elite, of, meer recent, door de enorme multinationals die werkelijk alles lijken te bezitten.

Deze samenzweringstheorie blijkt een stevige kern van waarheid te bezitten, toont onderzoek van een team van de Eidgenössische Technische Hochschule (ETH) in het Zwitserse Zürich aan.

Hoeveel macht heeft het individu nog over zijn of haar eigen leven?

Klein aantal bedrijven controleert de wereld

Met data afkomstig uit de Orbis database (een globale database met financiële informatie over private en staatsbedrijven) analyseerde het team voor het eerst in de geschiedenis data van meer dan 43.000 bedrijven.

De onderzoekers ontdekten dat de data, wanneer grafisch weergegeven, de vorm hebben van een vlinderdas, met in het hart 147 bedrijven die bijna veertig procent van de waarde van alle multinationals vertegenwoordigen.

Vier trappen diep

In deze analyse werd er vooral gelet op de eigendomsverhoudingen. De onderzoekers bekeken welke bedrijven aandelen bezaten van welke andere bedrijven of een controlerend belang hierin hadden. Hierbij wordt ook gelet op ‘kleindochterbedrijven’ enzovoorts tot vier niveaus diep.

Bij het analyseren van de gegevens en het bouwen van de netwerkmap probeerden de auteurs van het rapport de structuur en controlemechanismen bloot te leggen van de schimmige structuur van eigendom en finance bij multinationals. Waarschijnlijk bestaat er nog veel meer verstrengeling.

Bij een ingewikkelde trustconstructie zijn vaak al vijf trappen betrokken: operationele BV, holding-BV, offshore holding BV in bijvoorbeeld Cyprus, vaak nog een extra holding BV in bijvoorbeeld de Verenigde Arabische Emiraten of Panama die dan weer eigendom is van een trust of foundation. Zaak de netwerkende Bilderbergers, waaronder koningin Beatrix, grootaandeelhouder van Koninklijke Shell, dus goed in de gaten te houden.

Wurggreep van grote bedrijven

Om de belangrijkste controlerende corporaties op te sporen, begon het team met een lijst uit Orbis van 43.060 transnationale bedrijven die uit een sample met dertig miljoen ‘economische actoren’, variërend van stichtingen en eenmanszaken tot overheidsinstellingen en NV’s, getrokken waren. Ze pasten daarna een recursief (zichzelf herhalend) algoritme toe om alle eigendomsverhoudingen op te sporen.

Het resulterende transnationale bedrijven-netwerk produceerde een graaf (knooppunten met lijnen ertussen) bestaande uit 600.508 knooppunten en 1.006.987 verbindingslijnen die eigendomsverhoudingen voorstelden. Uit diverse analyses bleek dat een zeer klein groepje zeer grote bedrijven door controlerende belangen in andere bedrijven (via aandelen of obligaties bijvoorbeeld), een enorme invloed uitoefenen over de beslissingen van deze ‘onderhorige’ bedrijven – en hiermee ook op de rest van ons.

‘Vrije markt is een illusie’

De auteurs stellen dan ook de vraag wat de gevolgen zijn als zo weinig mensen zoveel invloed hebben en wat economisch gezien misschien nog wel belangrijker is, wat de implicaties zijn van deze structuur op de vrije concurrentie.

Dit verklaart bijvoorbeeld waarom er op het eerste gezicht zulke absurde keuzes worden gemaakt bij innovatie en productontwikkeling en waarom alternatieven voor aardolie nauwelijks doorbreken, terwijl de technische mogelijkheden voorhanden zijn.

Bronnen: Visionair.nl en Sciencenews.org

Gerelateerd: Vrije val van de economie, is NESARA het alternatief?