De bossen zijn een mysterieuze plek, vol onzichtbaar leven en vol gevaren voor de onoplettende mens. Bossen zijn plaatsen van dreiging in folklore en sprookjes. Maar in onze verlichte moderne tijd, kan de natuur werkelijk nog pure redeloze paniek inspireren?

Er zijn degenen wier ervaringen maken dat ze er zeker van zijn dat de natuur een intelligentie heeft, en het verwelkomd mensen niet altijd. Paniek in het bos wordt in verband gebracht met de mythologische Griekse god Pan, beschermer van wilde plaatsen, waarvan de onzichtbare aanwezigheid grondeloze terreur inspireert.

Slachtoffers ervaren een gevoel dat er een krachtige, duistere kracht in de buurt is, en voelen dreigend gevaar. Dit leidt er meestal toe dat de persoon ertoe wordt aangezet om het gebied te ontvluchten, wanhopig op zoek naar de beschaving.

Een merkwaardig gemeenschappelijk kenmerk van deze paniek, is dat mensen vaak het bos als (te) rustig beschrijven en vreemd, net voor de angst begint, behalve een ongewoon, escalerend, zoemend geluid.

Ten minste een artikel over het fenomeen is geschreven voor Fortean Times Magazine door Patrick Harpur, genaamd “landschappen van paniek”. Veel andere vermeende feitelijke ervaringen van paniek zijn geplaatst op paranormale forums. Is er echt een geest van het bos die de mensheid schuwt? En zo ja, is deze paniek de manier om ons te waarschuwen, en terug te vechten?

Sommige van de verhalen betreffen tijd kloven, waar mensen letterlijk terug gaan in de tijd. Eén zo’n verhaal betrof een groep kinderen die verstoppertje speelden in een appelboomgaard. Drie van de kinderen persten zich door een dikke haag van struiken, en waren “freaked out” bij het zien van een oude boerderij die “niet er niet zou moeten zijn geweest”. Ze keken door een raam en zagen een oude vrouw, bezig met het bakken van een taart. Ze liepen naar huis en vertelden het hun ouders, die dachten dat de kinderen een grap uithaalden, maar oudere familieleden waren verbaasd, want de kinderen beschreven een lang vervlogen boerderij die precies stond waar de kinderen hadden gezegd. (Dit gebeurde in de staat Washington, niet ver van Seattle.)

Bron