Een vooraanstaande klimatoloog heeft uitgehaald naar het plan van Bill Gates om chemicaliën boven het aardoppervlak te spuiten om de zon te dimmen en zo de opwarming van de aarde te verhelpen – en een lid van het Harvard-team dat aan het project van Gates werkt, heeft zelfs toegegeven dat het plan ‘ angstaanjagend ‘ is.

Het plan van Bill Gates om ‘de opwarming van de aarde op te lossen’ klinkt als sciencefiction, maar ondanks waarschuwingen voor ‘ernstige gevaren’ kan het plan binnen enkele jaren werkelijkheid worden.

Volgens Gates en wetenschappers van de Harvard University zouden meer dan 800 vliegtuigen miljoenen tonnen ‘calciumcarbonaat’ naar een hoogte van 12 mijl boven het aardoppervlak tillen en vervolgens de chemicaliën in de stratosfeer spuiten.

In theorie zouden de chemicaliën in de lucht een gigantische parasol creëren, die een deel van de zonnestralen en de warmte terug de ruimte in reflecteert, waardoor de stralen die er doorheen komen worden gedimd en de aarde wordt beschermd tegen stijgende temperaturen op aarde.

Een van de directeuren van het Harvard-team, Lizzie Burns, geeft toe: ‘Ons idee is angstaanjagend… Maar dat geldt ook voor klimaatverandering.’

Maar vooraanstaande klimatoloog Janos Pasztor – die de VN heeft geadviseerd en nu voor het Carnegie Climate Governance Initiative in New York werkt – is van mening dat ‘angstaanjagend’ een understatement is.

Volgens Pasztor dreigt het plan verwoesting en chaos over de hele planeet te veroorzaken. Denk aan oorlog, pest en hongersnood.

‘Als je gebruik maakt van deze technologie en het slecht of niet-bestuurd doet, dan kunnen er verschillende soorten wereldwijde risico’s ontstaan ​​die dezelfde, zo niet zelfs grotere, uitdagingen voor de mondiale samenleving kunnen hebben dan klimaatverandering.’

DailyMail-rapport: klimatologen zijn ook bezorgd dat dergelijk knutselen onbedoeld de circulatie van oceaanstromen die ons weer reguleren, zou kunnen verstoren.

Dit zou een wereldwijde uitbraak van extreme klimatologische gebeurtenissen kunnen veroorzaken die landbouwgrond zouden kunnen verwoesten, hele soorten zouden kunnen uitroeien en epidemieën van ziekten zouden kunnen bevorderen.

De kans op een ramp houdt daar niet eens op.

De technologie kan zelfs vreselijke oorlogen veroorzaken. Want door aan ons klimaat te sleutelen, zou het potentieel voor internationale achterdocht en gewapende conflicten torenhoog kunnen stijgen.

Stel dat de Chinese regering – die al heeft geëxperimenteerd met klimaatveranderende technologie – haar ontluikende wetenschappelijke knowhow in het ruimtetijdperk gebruikte om te proberen de stratosfeer te verstuiven om haar eigen landbouwopbrengsten te beschermen.

Twee jaar later mislukken de moessons in de naburige Aziatische reus India, waardoor hongersnood en ziekte op grote schaal ontstaan. Zelfs als de Chinese beweging de moessons niet echt had doen mislukken, zouden miljarden hen de schuld geven.

Er is nog een gevaar. De betrokken technologie is verleidelijk goedkoop, misschien minder dan 10 miljard dollar per jaar. Dit betekent dat een individuele natie het voor eigen doeleinden zou kunnen gebruiken – misschien als oorlogswapen of chantage.

Wat moet voorkomen dat een vijandige natie het weer hindert?

Desalniettemin beweren wetenschappers van Harvard dat ze hun geesteskind veilig kunnen beheren.

Een van de leiders van het SCoPEx-team, David Keith, een hoogleraar toegepaste natuurkunde, meldde bijvoorbeeld onlangs dat door de hele globale atmosfeer gelijkmatig te bezaaien met weinig reflecterend stof, er een veel lager risico op onverwachte problemen zou moeten zijn dan wordt gevreesd.

Professor Keith heeft ook gesuggereerd dat de rijkere landen van de wereld samen zouden moeten gaan om een ​​samengevoegd wereldwijd verzekeringsfonds te creëren om de armere landen te vergoeden voor schade die onbedoeld is veroorzaakt door hun experimenten met zonneschermen.

Critici wijzen erop dat de belofte van een stratosferische parasol politici en industriëlen zou kunnen aanmoedigen om te besluiten dat het niet nodig is om het harde, impopulaire en dure ingrepen te doen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

Mike Hulme, hoogleraar menselijke geografie aan de Cambridge University en voormalig wetenschapper in het Intergovernmental Panel on Climate Change, zegt dat we uiteindelijk massaal zouden kunnen vertrouwen op technologie om de klimaatproblemen die onze industrieën veroorzaken te compenseren.

Hij noemt dit steeds groter wordende probleem ‘temperatuurschuld’, omdat het is alsof je creditcardschulden verzamelt die nooit kunnen worden afbetaald. ‘Het is een enorme gok’, waarschuwt professor Hulme. ‘Het is veel beter om deze schuld in de eerste plaats niet op te bouwen.’

Er ontstaan ​​nog grotere vragen. Hoe schakel je zo’n wereldwijd koelsysteem uit? En wat voor onvoorziene gevolgen zouden zich voordoen als je dat opeens zou doen.

Deze droom ‘fix’ lijkt genoeg potentieel te hebben om een ​​wereldwijde nachtmerrie te worden.