Tegen de achtergrond van de groeiende angst voor een wereldwijde coronavirus-pandemie, is een gebeurtenis grotendeels onder de radar verdwenen op een plek die zo ver verwijderd is van de rest van de wereld dat de meeste mensen zich niet bewust zijn van het bestaan ​​ervan. De Svalbard “Doomsday” Seed Vault op Spitsbergen Island ten noorden van de poolcirkel heeft zojuist een extra grote lading zaden van plantenrassen ontvangen voor zijn speciale opslag. Wat deze hele zaadbankonderneming op zijn minst verdacht maakt, is de lijst met financiële sponsors achter het wereldwijde project.

Op 25 februari werden meer dan 60.000 nieuwe zaadvariëteiten in de kluis van Svalbard geplaatst, de grootste afzetting van zaden sinds de opening. Dit brengt het totaal van zaadsoorten op meer dan een miljoen sinds het gewelf voor het eerst werd geopend voor deposito’s begin 2008.

De nieuwste zaadafzettingen omvatten uien uit Brazilië, guarbonen uit Centraal-Azië, maïszaden die heilig zijn voor de Cherokee-natie en wilde bloemen uit een weide bij het huis van Prins Charles in het Verenigd Koninkrijk (sic). De kluis van Svalbard bevindt zich op het eiland dat sinds een verdrag van 1925 wettelijk deel uitmaakt van Noorwegen. De Noorse regering heeft veel van het geld gestoken in de bouw van de faciliteit waarvan de achterban verklaarde dat het bestand was tegen een explosie van een nucleaire bom. Het enige probleem was dat planners de constructie, ingebouwd in een bergwand, niet waterdicht maakten en de entree overstroomde te midden van zware regenval in 2016, waardoor een belangrijke € 20 miljoen aan reparaties en upgrades nodig was die net waren voltooid, zo’n vier jaar later. Met name, zoals de Noorse premier Erna Solberg tijdens de recente zaadgroetceremonie heeft opgemerkt, is het jaar 2020 gepland als het jaar waarin landen de genetische diversiteit van gewassen hadden moeten beschermen om te voldoen aan het VN-doel “het elimineren van honger tegen 2030”. In het jaar 2030 voorspelt het IPCC van de VN catastrofale klimaatverandering zonder een radicale actie van de wereld, evenals het belangrijkste referentiejaar voor de Malthusian Agenda van de VN2030.

Het publiekelijk beweerde argument voor het grote zaadbankproject is vermoedelijk een veilige back-up voor de vele nationale zaadbankcollecties in het geval ze worden vernietigd in oorlog zoals in Syrië of Irak, of door natuurrampen of andere rampen. Het Svalbard-gewelf wordt de ‘Noah’s ark van zaden’ genoemd, bedoeld voor wanneer er een ‘wereldwijde catastrofe’ zou plaatsvinden om een ​​theoretische doorstart naar de landbouw in de wereld mogelijk te maken. OK. Interessant. Wie zou beslissen hoe die zaden te verspreiden in het geval van een dergelijke catastrofe wordt niet behandeld.

Wat opmerkelijk is, is de lijst van degenen die deze zeer ongebruikelijke publiek-private samenwerking steunen.

Crop Trust?

De zaadbank en de acquisitie van de zaden worden beheerd door een entiteit die bekend staat als de Crop Trust, officieel bekend als de Global Crop Diversity Trust, nu gevestigd in Bonn, Duitsland. Op haar website beweert Crop Trust de bescheiden bewering dat “hun enige missie is om ervoor te zorgen dat de mensheid de gewasdiversiteit van de wereld behoudt en beschikbaar stelt voor toekomstige voedselzekerheid.”

Het heeft een indrukwekkende lijst van financiële sponsors die het de Donorraad noemt. Een van de meest in het oog springende is de naam Bayer Crop Science, waarin nu Monsanto is opgenomen; DuPont Pioneer Hi-Bred; Syngenta AG, nu eigendom van ChemChina. Dit zijn ‘s werelds grootste leveranciers van gepatenteerde zaden van GMO en de gepaarde agrichemicaliën zoals Roundup met glyfosaat. Het Chinese staatsbedrijf Syngenta is ‘s werelds grootste leverancier van gewaschemicaliën.

Tot de Crop Trust Donors behoren de Bill and Melinda Gates Foundation, de belangrijkste donor om de Trust in 2004 op te richten met de FAO, de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties en CGIAR, via Bioversity International.

Gates Foundation is aangesloten bij Crop Trust door de Rockefeller Foundation, degenen die voor het eerst de oprichting van GMO-biotechnologie in het begin van de jaren 70 financierden bij hun International Rice Research Institute, waar ze miljoenen spendeerden aan het ontwikkelen van het kolossale falen genaamd vitamine A-versterkte gouden rijst . CGIAR, opgericht in 1972 door de Rockefeller Foundation en Ford Foundation om hun Green Revolution-agribusinessmodel te verspreiden, beheert de meeste particuliere zaadbanken van de Filippijnen tot Syrië tot Kenia. In totaal hebben deze huidige zaadbanken meer dan zes en een half miljoen zaadvariëteiten, waarvan bijna twee miljoen ‘verschillende’. Svalbard’s Doomsday Vault heeft een capaciteit voor vier en een half miljoen verschillende zaden.

Op het moment dat de Svalbard Doomsday Seed Vault in 2008 werd geopend, was de voorzitter van de Crop Trust de Canadese Margaret Catley-Carlson. Catley-Carlson was ook president tot 1999 van de New York-gebaseerde bevolkingsraad, John D. Rockefeller III’s organisatie voor bevolkingsvermindering, opgericht in 1952 om het eugenetica-programma van de Rockefeller-familie te bevorderen onder de dekking van de bevordering van de “gezinsplanning” controleapparaten, sterilisatie en “populatiecontrole” in ontwikkelingslanden. Catley-Carlson zat ook in het bestuur van de Syngenta Foundation.

De-populatieraad

President zijn van de door Rockefeller opgerichte bevolkingsraad is geen kleine deal. In de jaren 1990 lanceerde de Wereldgezondheidsorganisatie van de VN een campagne voor het vaccineren van miljoenen vrouwen in Nicaragua, Mexico en de Filippijnen tussen de 15 en 45 jaar, naar verluidt tegen Tentanus, een ziekte die voortkomt uit dingen als op een roestige spijker stappen. Het vaccin werd niet aan mannen of jongens gegeven, ondanks het feit dat ze waarschijnlijk evenveel op roestige nagels kunnen trappen als vrouwen.

Vanwege die merkwaardige afwijking werd Comité Pro Vida de Mexico, een rooms-katholieke lekenorganisatie, achterdochtig en liet vaccinmonsters testen. Uit de tests bleek dat het Tetanus-vaccin dat door de WHO werd verspreid – alleen voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd – menselijk choriongonadotrofine of hCG bevatte, een natuurlijk hormoon dat in combinatie met een tetanustoxoïddrager antilichamen stimuleerde waardoor een vrouw niet in staat was om een ​​zwangerschap te handhaven . Geen van de gevaccineerde vrouwen werd dit verteld.

Later bleek dat de Rockefeller Foundation samen met de Populatieraad van Rockefeller, de Wereldbank (thuisbasis van CGIAR) en de National Institutes of Health van de Verenigde Staten betrokken waren geweest bij een 20-jarig project dat in 1972 was gestart voor de ontwikkeling van het verborgen abortusvaccin met een tetanusdrager voor de WHO. Bovendien heeft de Noorse regering, de gastheer van de Svalbard Doomsday Seed Vault, $ 41 miljoen gedoneerd om het speciale abortieve Tetanus-vaccin te ontwikkelen.

Is het gewoon toeval dat dezelfde Gates Foundation de organisatie steunt die verantwoordelijk is voor het onderhoud van de Svalbard “Doomsday” Seed Vault op hetzelfde moment dat Gates opkomt als een belangrijke autoriteit bij het gevaar van de Wuhan coronavirus-epidemie? In een artikel dat hij schreef voor het New England Journal of Medicine, verklaarde Gates dat de aangewezen COVID19 “zich begon te gedragen als de ziekteverwekker uit de vorige eeuw waar we ons zorgen over maken“.

Een vrijwel ontoegankelijk zaadgewelf onder controle van enkele van ‘s werelds belangrijkste voorstanders van eugenetica en bevolkingsvermindering is absoluut opmerkelijk. Met meer dan een miljoen van het onvervangbare zaaderfgoed van de wereld opgesloten in de Svalbard Seed Vault, zou dit een manier kunnen zijn voor GMO-agribusiness-giganten zoals Bayer-Monsanto of Syngenta om illegaal toegang te krijgen tot die zaden in een tijd van wereldwijde crisis? Het klinkt erg vergezocht, maar er is veel vergezocht in onze wereld. We zouden kunnen zeggen: “Hij die de gewassen van de wereld beheert, controleert de wereld.”

Bronnen:

New Eastern Outlook